اطلاعات بیشتر
بهاءالدین محمدبن حسین عاملی معروف به «شیخ بهایی» در سال 935 هجری در بعلبک به دنیا آمد و در سال 1030 در ایران درگذشت.او در ابتدا نزد پدر خویش که از پیشوایان شیعه بود به آموختن علم پرداخت.به همراه پدر به قزوین آمد.مدتی در آن جا ماند و تحصیل کرد.مدتی در مشهد زندگی کرد و سیر و سیاحت هایی در خراسان،آذربایجان،عراق،آسیای صغیر،سوریه،لبنان،مصر و حجاز داشته است.شیخ بهائی از کودکی به علوم مختلفی علاقه داشت و عمر خودش را در این راه صرف کرد.او حکیم،فقیه،عارف،منجم،ریاضیدان،شاعر،ادیب،مورخ و دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری بود که در دانش های فلسفه،منطق،هیئت و ریاضیات مهارت زیادی داشت.در حدود 95 کتاب و رساله از او در سیاست،حدیث،ریاضی،اخلاق،نجوم،فقه،مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است.به خاطر خدمات او برای رشد علم ستاره شناسی،یونسکو سال 2009 نام وی را در لیست مفاخر ایران ثبت گرداند.
شیخ بهائی کتابی به اسم «کشکول» نوشته است.این کتاب مجموعه ای از شعرها و نثرهای مورد علاقه بهائی است که برخی از خود وی و برخی نیزگردآوری او از دیوان ها و کتاب های مورد علاقه اش بوده اند.
در این کتاب،سعی شده مجموعه ای از بهترین حکایت های کشکول انتخاب و با نگاهی نو،قصه هایی شیرین از آن ها برای کودکان نوشته شوند.
مشخصات
