صلاه الخاشعین

کتاب صلاة الخاشعین به قلم شهید آیت الله دستغیب به موضوع نماز و اهمیت این فریضه در زندگی پرداخته است.

آنچه در این کتاب می خوانید:

پس از بعثت حضرت خاتم الانبیاء محمد صلی الله علیه و اله نخستین عبادتی که تشریع گردید،((نماز)) بود و اهمیت آن کم و بیش بر مسلمانان پوشیده نیست.کتابهای روایتی پر از مطالبی است که همه از اهمیت فوق العاده آن خبر می دهند و آن را بهترین کار(خیر موضوع) و اسباب قرب برای هر پرهیزگار و معراج مومن دانسه اند.به راستی بهترین تعریف را از تعبیر قرآن مجید باید فهمید که می فرماید:به درستی که نماز،انسان را از هر کار قبیح و نابایستی باز می دارد.

یعنی حیقت نماز،شخص نمازگراز را اصلاح می کند و از آلوده شدن به فحشا و منکر،باز می دارد.

تهدید های سهمگین برای ضایع کردن نماز

در قرآن مجید نسبت به بعضی از مردم،علت جهنمی شدنشان را یا ترک نماز به طور کلی دانشته،یا ضایع ساختن نماز شمرده است.

کسانی که نماز را سبک می گیرند،هر چند به طور کلی هم ترک نکنند،ولی اهتمام به آن و صحیح خواندن آن نمی دهند،برای ایشان نیز وعده های عذاب در قرآن و اخبار رسیده است،از آن جمله شفاعت اهل بیت علیهم السلام بی بهره است و پیغمبر صلی الله علیه و آله او را از امتش نمی شمارد و سوگند می خورد که بر حوض کوثر بر او وارد نخواهد شد.

در نبوی مشهور نسبت به کسانی که نماز را سبک می گیرند چنین رسید است که:(خداوند چنین کسی را به پانزده بلا مبتلا می سازد (که برخی مربوط به زندگی دنیا و بعضی مربوز به قبر و برزخ و پاره ای مربوط به قیامت می باشد.)

برکت را از عمر و روزی اش بر می دارد. و سیمای نیکوکاران را از چهره اش بر می دارد.و هر کاری کند،پاداش داده نمی شود(بهره کافی از کارش نمی برد).و بهره ای از دعای خوبان ندارد،با ذلت و گرسنگی و تشنگی می میرد.و خداوند ملکی در قبر مامورش می فرماید تا او او را شکنجه  دهد.و گورش را بر او تنگ می فرماید.و تاریکی در قبرش می باشد.و خداوند ملکی بر او مقرر می فرماید که بر صورتش او را می کشد،در حالی که مردمان به او می نگرند.و در حسابش سختگیری می شود. و خداوند به نظر لطف به او نمی نگرد. و او را پاک نفرموده برایش عذاب سختی است.(صفحه 11)

راهنمایی برای دل کندن از دنیا

چه کنیم دوستی دنیا و غفلت از خدا را از دلهای خود بیرون کنیم؟

البته دانستنش آسان است ولی عمل کردنش سخت.نخستین گام آن است که یاد مرگ را بسیار کنیم و آرزوهای دنیوی را کم نماییم.در فنای دنیا و پستی بهره های آن زیاد بیندیشیم.حالات گذشتگان را بخوانیم و از غفلتشان از مرگ و نرسیدن به امال واهی خود،عبرت بگیریم.چطور برای زندگی دو روزه زحمتها کشیده اند؟کاخها و بوستان ها،پارکها و ویلا ها ساختند،اما گذاشتند و رفتند.(صفحه 66)