بصیرت از نگاه قرآن

کتاب بصیرت از نگاه قرآن را انتشارات کتاب جمکران منتشر کرده است .

نویسنده آورده است :

بصیرت همچون چشم ابزار دیدن است با این تفاوت که چشم فقط ظاهر اشیاء را مشاهده می کند به عبارتی چشم وسیله ای حسی و ابزاری جسمی است اما بصیرت ابزار مشاهده کنه و ذات حقیقت موجود و ابزار دل است .

کاربرد بصیرت د رجهان اسلام به ویژه مکتب تشیع به بلندای تاریخ اسلام از زمان پیامبر صلی الله علیه وآله است .در اهمیت , ضرورت و ارزش بصیرت از قرآن و معصومان علیهم السلام سخنانی به دست ما رسیده است .

قرآن می فرماید : "فاعتبروا یا اولی الابصار "ای صاحبان بصیرت پند بگیرید.امام علی علیه السلام نیز بارها موضوع بصیرت را به یاران خویش گوشزد فرمودند ; از جمله "فقد البصر اهون من فقد البصیرة" نداشتن چشم آسانتر از نداشتن بصیرت است.

آنچه در این کتاب دنبال می شود , کشف مطالبی است تا:

قلمرو قرآن در این حوزه شناخته گردد.

باتوجه به دستور العمل های قرآن به نیاز های کنونی جامعه پاسخ داده شود .

الگو های مناسب قرآنی و تاریخی برای عبرت پذیری معرفی شود.

به ریشه ها و عوامل آن پی ببریم و پیامد های آنرا بشناسیم .البته خداوند این نعمت را به بعضی انسان ها عطا فرمود و بعضی باید در تحصیل آن بکوشند .

این کتاب در هشت فصل تنظیم شده است

فصل اول مفهوم شناسی بصیرت و کاربرد قرآنی آن

فصل دوم شاخصه های بصیرت

فصل سوم عوامل بصیرت

فصل چهارم الگو های قرآنی و دینی

فصل پنجم آثار بصیرت

فصل ششم موانع بصیرت

فصل هفتم مصادیق بی بصیرتان

فصل هشتم آثار بی بصیرتی

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

طبرسی در مجمع البیان می گوید:

برادران یوسف از دو جهت بر او رشک بردند, یکی از جهت زیبایی که بی نظیر بود و دیگر از جهت خوابی که دیده بود . در اغلب تفاسیر در شرح آیه ی مزبور به حسادت برادران یوسف علیه السلام اشاره شده است. حسادت برادران یوسف علیه السلامبه قدری زیاد شد که به پدرشان که پیامبر خدا بود تهمت گمراهی زدند!

برخی مفسران نوشته اند :"حسد تنها برادران یوسف علیه السلام راتا سرحد کشتن برادرشان پیش نبرد , بلکه گاهی می شود که حسد انسان را به نابودی خویش نیز وا می دارد ; به همین دلیل در احادیث اسلامی برای مبارزه با این صفت رذیله تعبیرات تکان دهندهای دیده می شود .برای نمونه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده خداوند موسی بن عمران را از حسد نهی کرد و به او فرمود :" اِن الحاسدَ ساخطُ لِنعَِمی صادُ لقَسَمی الذی قسمتُ بینَ عبادی و مَن یَکُ کَذلکَ فلستُ منهُ و لیس مِنِی ";

"شخص حسود به نعمت های من بر بندگانم خشمناک است و از قسمت هایی که میان بندگانم قائل شده ام , ممانعت می کند هرکس چنین باشد نه او از من است و نه من از اویم ."

از امام صادق علیه السلام می خوانیم :" آفةُ الدین الحسدُ و العجبُ و الفخرُ "آفت دین و ایمان حسد و خودپسندی و فخرفروشی است .در حدیث دیگری از همان امام می خوانیم :" ان المومن یغبط و لا یحسد و المنافق یحسد ولا یغبط ." یعنی افراد با ایمان غبطه می خورند ولی حسد نمی ورزند اما منافق حسد می ورزد وغبطه نمی خورد.

در وجود برادران یوسف علیه السلام دو صفت ناپسند وجود داشت که مانع بصیرت آنها بود یکی جهل ( مطابق سخن یوسف :" اذ انتم جاهلون ") و دیگری حسادت .

(کتاب بصیرت از نگاه قرآن / صفحه 179 )