اطلاعات بیشتر
ذکر و دعا بر دو پایه ی مهم استوار است؛یکی آداب ورسوم و شرایط و دوری از موانع استجابت دعا و مسائلی از این دست،و دیگری دانستن و به کار بردن ذکرها و دعا های معتبر و اثربخش،با رعایت آداب و ظرائف آنها.خوشبختانه روایات فراوانی در زمینه ی آداب و شروط ذکر و دعا،مانند «توبه از گناهان و همراه کردن دعا با عمل صالح»و«پافشاری و استمرار دعا»و«پرهیز از لقمه ی حرام»و«عاق پدر و مادر نبودن»و«موش گمانی به خدا»و«صلوات فرستادن در آغاز و پایان دعا»و«آغاز دعا با نام و ستایش خدا»و ...در دسترس ماست. همچنان که اذکار و دعاهای فراوانی هم،برای حاجتهای گوناگون از منبع عصمت-علی ذویهم السلام-به ما رسیده است که به فرموده ی حضرت آیت الله بهجت-رضوان الله علیه-«در و جواهر است که معصومان علیهم السلام به ما داده اند». از آنجا که در پاسخ به این نیاز عطش آسای خدا باوران-به ویژه گرفتاران-گاهی ذکرها و ختم ها و ورودهای بی اصل و بی ریشه ای به وآنان عرضه می شود(که در بیشتر موارد هم آنان را به هدف نمی رساند!)ضروری است که جستاری در کتاب های اصیل و منابع اسلام کرده و ختم ها و دعاهارا از همان منابع استخراج نموده و گسترش داد. و این کتاب کوششی در همین راستاست.
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
جهت صفای باطن
شیخ رجبعلی خیاط،تلاوت صبحگاهی سوره«صافات»و تلاوت شبگاهی سوره«حشر»را دست یافتن به صفایباطن میدانست و برای سوره «واقعه»اثر فراوانی قائل بود.
کتاب ذکرهای نجات بخش جلد اول/صفحه 21
