اطلاعات بیشتر
یکی از سیره های پیامبر و اهل بیتش که خیر و برکت و وسعت رزق مادی و معنوی برای ما و خانه هایمان به ارمغان می آورد و در روایات فراوان روی آن تاکید و پافشاری شده است، سیره ضیافت و میهمان داری است. اگر به چشم حقیقت نگاه کنیم ، همه موجودات جهان میهمان حق تعالی و اولیای او هستند. فیوضات حضرت حق دمادم به واسطه اولیای الهی و ائمه معصومین به ما می رسد . آن ها هستند که ما را میهمان کرم خویش می کنند. و این ماییم که باید همواره خود را میهمان آنان بدانیم;
آنچه پیش روی شماست حاصل مباحثی در باب سیره میهمان داری و میهمان دوستی و ارزش و اهمیت و آداب میهمانی است که در محفلی دوستانه مطرح شده است و پس از تدوین و ویرایش به شما عزیزان تقدیم می گردد.
در بخشی از متن این کتاب میخوانیم:
یک لقمه در برابر یک لقمه
می گویند: خانمی در بیابان با کودک خردسالش زندگی میکرد. درویش گرسنه ای نزد او آمد و گفت : به من کمک کن. او هم قرص نانی که برای ناهار خودش آماده کرده بود به او داد. همان طور که مشغول لباس شستن بود، گرگی آمد و بچه او را که مشغول بازی بود، گرفت و برد. و او کاری از دستش برنیامد. بعد از لحظاتی دید کسی بچه را سالم آورد و گفت:« من فرشته ای هستم که خدا من را خلق کرد و مامور ساخت تا به خاطر آن لقمه طعامی که به آن درویش دادی ، بچه تو را نجات دهم.»
مرحوم آیت الله مرعشی نجفی فرموده بودند: ما حاظریم پول دکتر و دوا را بدهیم ، اما وقتی به ما می گویند یک گوسفند بکش و به فقرا بده، یا چند نفر از فامیل را به خانه ات دعوت کن میهمانی بده ، برایمان سخت است. یکی از آثار مهم اطعام و میهمانی دادن و سفره داری این است که بلاها را از خانه می برد.
ضیافت / صفحه ی 75
