اطلاعات بیشتر
این کتاب به موضوع زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله اشاره دارد.
پیدایش سقیفه
سقیفه، صحنه ی نمایش جنگ قدرت بر پایه ی تعصبات قبیله گی بود. اولین قدم این راه راه تیره ی((بنی ساعدة)) از قبیله ی خزرج برداشت. این تیره از بخش های بزرگ این قبیله بود که ریاست آن را ((سعد بن عبادة)) که ریئس و بزرگ خزرج محسوب می شد ، به عهده داشت.
در روز رحلت پیامبر اکرم(ص)، قبیله ی بنی ساعده، بزرگ خود(سعد) را که سخت مریض و ناتوان بود، در گلیمی گذارده، به محل اجتماع -یعنی سقیفه - آوردند. نمی دانم شروع این حرکت با فکر چه کسی بود؟ اما در هر صورت این عمل انجام شد. می توانیم احتمال دهیم که عده ای از انصار (اطرافیان سعد)، در روز های قبل از آن ( دوران بیماری پیامبر{ص} )به این مسأله اندیشه بودند، سعد بعد از حضور در سقیفه سخنانی گفت و در آن به حقوقی که آن ها (انصار) بر اسلام و مسلمانان دارند، اشاره کرد ، اینکه : با کوشش های ایشان قامت اسلام بر پا شد و آن ها پیامبر (ص) و اصحاب او را یاری نمودند و برای آن ها تأمین امنیت کردند و پیامبر (ص) هم در هنگام رحلت از ایشان راضی بود. سرانجام نتیجه گرفت و گفت: حکومت را از آن خود کنید و هیچ کس را در آن شریک نسازید. زیرا قدرت و حکومت مال شما است، نه دیگر مردم.
درآن لحظه همه نظر او را پذیرفتند و آن را صحیح دانستند.مسأله ی حکومت بعد از پیامبر (ص) به این شکل ، پایان یافته به نظر می رسید. زیرا انصار قدرت اول در این شهر به حساب می آمدند و در مسأله ی امری ظاهری در سقیفه بود. انصار در آن روز سه دسته بودند :
- خزرج کبیر به ریاست سعد بن عباده
-خزرج صغیر به ریاست بشیر بن سعد
- اوس به ریاست اُسَید بن حُضَیر
برگرفته از صفحه 20 و 21
مشخصات
