نسیمی از ملکوت

یکی از تجربه گران نزدیک مرگ می گفت:در جریان مرور اعمال خود، چنان دچار حسرت شدم که گفانی نیست. آنچنان یشار روحی را تحمل کردم که اگر در دنیا با چنین مشکلی مواجه می شدم قطعا جان می دادم.
آنجا بود مه فهمیدم؛ چرا یکی از اسماء قیامت یوم الحسرهٔ می باشد!
حسرتی که انسان از مشاهده کاستی های اعمالش می فهمد بسیار سنگین است.
ایشان می گفت:یکی از حسرت های من وجود اسراف بسیار در اعمالم بود. من آنجا متوجه شدم که اسراف، فقط ضایع کردن نعمت های الهی مانند خوردنی ها و آشامیدنی ها نیست، هرچند که آنها هم عواقب سختی در این جهان و برزخ ما دارد، اما بدترین اسرافی که با آن مواجه شدم، تلف کردن وقت و عمر خودم بود.
من روزهایی از جوانی ام را دیدم که صبح تا شب را به بطالت، پای تلویزیون و فیلم ها و سریال های بی محتوا، که فقط برای گذران وقت می باشد تلف کردم.
چقدر از لحظات با ارزش عمر من اینگونه از بین رفت و به پیری رسیدم.
من می توانستم با مطالعه و عمل به کتاب های الهی و ارزشمند، از مقربین درگاه خدا شوم، اما...

مثلا یک روز را به من نشان دادند که یک کتاب با ارزش دینی به دستم رسید، کتاب را برداشتم و اوایل آن را خواندم .با این که خوابم نمی آمد، اما دراز کشیدم و مشغول مطالعه شدم .رفته رفته چشمانم سنگین شد.کتاب را کنار گذاشتم و غروب از خواب بیدار شدم.بعد تلویزیون را روشن کردم و بعد هم فوتبال و شام و بعد هم سرگرم شدن در گوشی و ...

خلاصه بعد از آن هم دیگر فرصت مطالعه این کتاب را پیدا نکردم. نمی دانید بابت همین یک روز که اینگونه گذشت چقدر حسرت خوردم. بهترین لحظات عمرم اینگونه اسراف شده بود. شاید برای همین است که یکی از سوالات در بدو ورود به برزخ این است که جوانیت را در چه راهی گذراندی؟!

خلاصه بعد از این تجربه، تلاش می کنم از وقتم حداکثر استفاده را بنمایم. تماشای تلویزیون و شبکه های اجتماعی را به حداقل رساندم. یکی دیگر از دوستان می گفت: مادرم را سال گذشته از دست دادم .زنی بسیار مومن که فرزندانش را به خوبی تربیت نمود و از لحظات عمرش به خوبی استفاده کرد. ایشان می‌گفت: مادرم را درخواب دیدم، فهمیدم از دنیا رفته .دستش را گرفتم و گفتم :مادر مرا نصیحت کن ،آنجا چه خبر است ؟نگاهی به من کرد و گفت: اسراف، اسراف را خیلی سخت می گیرند. به خصوص اسراف در وقت و عم.ر سعی کن از لحظه لحظه عمرت به خوبی استفاده کنی.

بر گرفته از صفحه 79 الی 80 کتاب