اطلاعات بیشتر
استاد آیة الله حسن زاده آملی،که یادآور سخنان و سوزه های خواجه عبدالله انصاری است از لطیف ترین احساس خویش و به تعبیری تجربه های درونی در قالب الفاظی متین و استوار و نغز و جاندار،سخن می گوید و خوانندگان را به دنیای پاک عارفانه و سیر و سلوک خالصانه ی خویش می برد و جرعه های زلال معنویت را به کامشان می چشاند.
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
الهی،تو را دارم چه کم دارم،پس چه غم دارم.
الهی،هر که را می بینیم با خود است،مرا با خودت دار!
الهی،هرکه را می بینم در تسخیر و تصرف ملک می گوید و می کوشد؛حسن را سیر در ملکوت ده و انس با جبروت و به زبان گویا کن و در حضور مالک ملک و ملکوت و جبروت بدار!
برگرفته از صفحه 40 کتاب
محصولات مشابه
دیدگاه ها (0)
ارسال نظر