اطلاعات بیشتر
کتاب " شرح زیارت امین الله "به قلم فقیه عارف حضرت آیت الله سعادت پرور ( پهلوانی تهرانی)، با موضوع زیارت نامه امین الله، که از سی و دو بخش تشکیل شده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
مفهوم زیارت و نقش دعا در روح و جان بشر
زیارت، شناخت اولیای الهی و اظهار اخلاص به آنان و پیروی نمودن از ایشان و افسرده خاطر شدن بر مصائبشان و برائت از دشمنانشان و پیروی ننمودن از آنان (اعداء) میباشد چرا که صورتاً اظهار اخلاص به آنان اولیاء الهی نمودن و در عمل طریقه و افکار دشمنانشان را پیروی کردن تبری از آن بزرگواران و تولی دشمنان می باشد.
تمام مؤمنان و شیعیان در حد مرتبه ی ایمان و کمالات معنوی خویش، از فواید معنوی اخروی و دنیوی زیارت بهره مند می شوند [و اما] دعا، اقرار به نیستی خود و جهان هستی و اذعان به یگانگی ذات ربوبی و بی همتایی او و خواندن و شهود حضرت حق به منزلت لا اسمى و لا رسمی و ستودن حضرت دوست به اسمهای لایق ساحت اوست.
دعا یگانه دانستن اسما و صفات الهی با ذات پاک او و محیط دانستن الله به مظاهر هستی و شاهد بودن و خواندن او و نسبت دادن هر جمالی و کمالی به حق سبحانه است و این که موجودات از عالم ملکوت و امری نشأت گرفته و یا [اینکه] شاهد بودن آنان میباشد.
دعا، نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلی به پروردگار سبحان و پاسخ مثبت و مجددی به عرض امانت ازلی و حمل حقیقی آن در جهان طبیعت بلی شهدنا گفتن دوباره ای به اخذ میثاق ازلي أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ و بهره مندی از تعلیم تکوینی اسما و پیاده نمودن آن در گفتار است.
دعا، توجه به فطرت را چراغ راه شهود جمال مطلق قرار دادن و اظهار فقر و خضوع و خشوع تکوینی و غیر تکوینی در پیشگاه حضرت حق و درخواست تکوینی و غیر تکوینی همه مظاهر و توجه تشریعی موجودات با شعور خاص (انس و جن) به حضرت حق سبحان است.
دعا، تطبیق خواست تشریعی با خواست تکوینی و غیر تکوینی و تمنا نکردن فراتر از آن میباشد زیرا همه موجودات جهان هستی به تکوین و غیر تکوین
- خواه بدانند یا ندانند و مشاهده کنند یا نکنند - به او سبحانه توجه دارند و تمام موجودات دارای شعورخاص، اعم از مجرّد و مادی و جن و انس، به قدر دید باطنی و حقیقت ایمانشان، حضرت حق را به ذات و اسما و صفات میخوانند. اما آنان که دیده دلشان به تمام معنا گشوده نیست، موظفند پروردگار سبحان را به گونه ای که انبیا و اوصیاء (ع) تعلیم و معرفی می فرمایند، بخوانند و با اظهار و گفتار این کلمات از واقع امر، اخبار دهند.
برگرفته از صفحات 17 و 18 کتاب
