اطلاعات بیشتر
کتاب " بر کرانه شرح چهل حدیث امام خمینی (ره) "به قلم جواد محدثی، با موضوع شرح چهل حدیث و نقد و تفسیر، این کتاب شامل چهل حدیث می باشد که عبارتند از:
- حدیث اول: جهاد با نفس
- حدیث دوم: ریا
- حدیث سوم: عجب
- حدیث چهارم: کبر
- حدیث پنجم: حسادت
- حدیث ششم: حب دنیا
- حدیث هفتم: غضب
- حدیث هشتم: عصبیت
- حدیث نهم: نفاق
- حدیث دهم: هوای نفس و درازی آرزو
- حدیث یازدهم: فطرت
- حدیث دوازدهم: تفکر
- حدیث سیزدهم: توکل
- حدیث چهاردهم: خوف و رجا
- حدیث پانزدهم: امتحان و آزمایش مومنان
- حدیث شانزدهم: صبر
- حدیث هفدهم: توبه
- حدیث هجدهم: ذکر خدا
- حدیث نوزدهم: غیبت
- حدیث بیستم: اخلاص
- حدیث بیست و یکم: شکر
- حدیث بیست و دوم:کراهت از مرگ
- حدیث بیست و سوم: اصناف جویندگان علم
- حدیث بیست و چهارم: اقسام علم
- حدیث بیست و پنجم: شک و وسواس
- حدیث بیست و ششم: فضیلت علم
- حدیث بیست و هفتم: عبادت و حضور قلب
- حدیث بیست و هشتم: لقاء الله
- حدیث بیست و نهم: وصایای رسول اکرم (ص) به امیر مومنان (ع)
- حدیث سی ام: اقسام قلوب
- حدیث سی و یکم: عدم معرفت حقیقی خدا و رسول ائمه (ص)
- حدیث سی و دوم: یقین (و حرص و رضا)
- حدیث سی و سوم: ولایت و اعمال
- حدیث سی و چهارم: مقام مومن نزد حق تعالی
- حدیث سی و پنجم: معرفت اسمای حق و مساله جبر و تفویض
- حدیث سی و ششم: صفات حق
- حدیث سی و هفتم: معرفت خدا و رسول و اولی الامر
- حدیث سی و هشتم: آفرینش آدم بر صورت
- حدیث سی و نهم: خیر و شر
- حدیث چهلم: تفسیر سوره توحید و آیات اول سوره حدید
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
انواع خوف و کراهت از مرگ
شرح: مردم در این که از مرگ بترسند یا آن را کراهت دارند مختلفند و سرچشمه آن هم متفاوت است. ابوذر، حال متوسطان را بیان کرده است. ما حال ناقصان و کاملان را به اجمال بیان میکنیم.
این که ما ناقصان از مرگ میترسیم و خوشمان نمی آید، برای آن است که انسان به حسب فطرت و سرشت، بقا و زندگی را دوست دارد و از نابودی بیزار است. پس آنچه را که بقا میداند، به آن علاقه دارد و از مقابل آن بیزار می شود. ما چون به عالم آخرت و حیات و بقای ابدی ایمان و اطمینان نداریم، به این عالم علاقه مندیم و از مرگ، گریزان.
ما هر چند با ادراک عقلی و تعبّد، قبول داریم که جهان ابدی و مرگ حق است، اما قلوب ما از این معرفت بی بهره و بی خبر است. دل های ما چون متعلق به طبیعت و ایــن جهان است، حیات را هم همین حیات حیوانی می داند و به همین عالم گرایش دارد واز آن عالم، فراری و بیزار است. اگر آن گونه که به حیات مادی اطمینان و ایمان داریم، یک دهم آن به آخرت و حیات ابدی ایمان داشتیم، دل ما متعلق به آن می شد و در صدد اصلاح و تعمیر آخرتمان بر می آمدیم. ولی افسوس که سرچشمه ایمان ما آب ندارد و بنیان یقین ما بر آب است و ناچار، از مرگ میترسیم، چون آن را فنا می پنداریم. علاج قطعی آن هم وارد کردن ایمان در قلب است.
اما خوف و کراهت متوسطان که به آخرت ایمان ندارند، برای آن است که دلشان متوجه تعمیر دنیاست و از تعمیر آخرت غافلند. از این جهت میل ندارند از محل آباد به ویرانه منتقل شوند. این نیز از نقص ایمان و اطمینان است. این وحشتها از مرگ، به خاطر نادرستی اعمال و مخالفت ها با مولاست و ترس ما از حساب قیامت، از بد حسابی و دغل کاری خود ماست، نه از محاسبه. حضرت موسی بن جعفر(ع) فرمود: هرکس هر روز از خودش حساب نکشد از ما نیست. پس اگر عمل نیک کرده، از خدا افزون تر بخواهد و اگر عمل بد کرده، توبه کند و از خداوند آمرزش بطلبد.
پس اگر از خودت حساب کشیدی، در مرحله حساب گرفتاری نداری و برای تو باکی نیست. سایر مواقف قیامت هم همین طور است. مثلاً اگر در این عالم به راه مستقیم نبوت و ولایت قدم زده باشی و از ولایت علی بن ابی طالب (ع) انحراف نیافته باشی، در گذشتن از صراط برای تو خوفی نیست، چون حقیقت صراط، صورت باطنی ولایت است و در روایات و زیارات آمده است که ائمه (ع) صراط اعظم و اقومند. هرکس در این صراط حرکت نکند و پای دلش نلرزد، در آن صراط نیز پایش نمی لغزد و مثل برق از آن میگذرد و کسی که اخلاق و ملکاتش نیکو و نورانی باشد، از ظلمت های قبر و برزخ و وحشتهای قیامت در امان است. پس درد ما از خود ماست دوای آن نیز در خود ماست. به فرموده امام صادق (ع) تو را طبیب خودت قرار داده اند و درمان را هم بیان کرده اند.
برگرفته از صفحات 188 و 189 کتاب
