به کیمیای ایمان

امام موسی صدر یکی از برجسته‌ترین رهبران و مصلحان شیعی است که در قرن اخیر زمینه ساز تحولات مهمی در منطقه لبنان شده است. ایشان با تلاش شبانه روزی و اجرای سنن الهی توانست بسیاری از اختلافات و کدورت‌های ریشه‌دار در میان اقوام و مذاهب مختلف حاضر در لبنان را برطرف سازد و شیعیان مستضعف آن منطقه را از لحاظ اعتقادی و مادی غنی سازد. موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر در تلاش است با ترجمه و تدوین سخنرانی‌ها و مکتوبات این دانشمند فرزانه تلاش دارند تا جهان فکری این متفکر اسلامی را به دوستداران و حق طلبان فارسی زبان عرضه بدارند. کتاب «به کیمیای ایمان» مجموعه بیانات ایشان با محوریت حدیث نبوی «قولوا لااله الا الله تفلحوا» است که ایشان تلاش داشته از منظرهای مختلفی به مفهوم ایمان نگاه داشته است و این گزاره را در ارتباط با فرد، جامعه و اقتصاد توضیح داده است. نگاه توحیدی امام موسی صدر به شکل ویژه‌ای باعث تالیف قلوب مومنین و جلب نظر پیروان دیگر ادیان به معارف اسلامی می‌شود. ایشان دعوت به حق و حقیقت را با بیان معارف مبنایی دین آغاز می‌گرداند و نشان می‌دهد چگونه باور به وحدانیت باعث ساخت فرد و جامعه می‌شود.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

هر انسانی گاه خطا میکند و گاه صواب. اگر کارش درست بود، از او استقبال می کنیم و اگر کارش خطا بود، آن را رد می کنیم. هیچ کس در تاریخ یا جغرافیا یا در این عصر یا در قبیله فراتر از خطا نیست و نمی توان گفت که اطاعت از او همیشه واجب است. هیچ چیزی وجود ندارد که همواره بر حق باشد، حتی میهن و حتی قوم. خواهش می کنم کمی دقت کنید. انسان اگر هم میهنش را دوست داشته باشد ،فرق است بین میهن دوستی و میهن پرستی. میهن دوستی مرا بر آن می دارد که از آن حمایت و دفاع کنم و در راه آن بمیرم. در میهن پرستی افزون بر آن انسان به خود اجازه میدهد که در حق دیگران ستم کند، آنان را خوار بشمارد و حقوق دیگران را در راه خدمت به وطن خود پایمال کند. میهن گرایی در مفهوم غربی آن، که استعمار برایمان ساخته،به گونه ای است که چرچیل یا نیکسون بر اساس آن به خود اجازه ی دهند که برای امنیت ملی خود دیگران را به قتل برسانند. این یعنی پرستش میهن، یعنی خدا بودن میهن. از نظر نیکسون این نگاه، حق است. بالاتر از آن ،در اسرائیل، دایان یا مائیر وقتی جایی را اشغال کنند و انسانها را می کشند و بمب بر سر مردم میریزند و مردم را آواره می کنند.این طور نیست؟این میهن پرستی به ضرر دیگران است.پس این سخن درست است که در مفهوم میهن گرایی غربی،باید به میهن خدمت کرد،ولی آنچه آنان انجام می دهند،میهن پرستی است نه میهن دوستی.میهن دوستی یعنی اینکه انسان میهن را در عین پذیرفتن الوهیت الله دوست بدارد؛یعنی اله او،حق است؛یعنی چه بسا تو هم وطن من نباشی،ولی بر حق باشی.مثلا در این جنگ ملی که آمریکا بر ضد ویتنام به راه انداخته،من نمی خواهم خدمتی کنم،نمی خواهم بمیرم،زیرا معبود من آمریکا نیست.آمریکا میهن من است،ولی فقط تا همین حد،نه بیشتر.مفهوم الوهیت این است.

برگرفته از صفحه 56 الی 57 کتاب