فراتر از خورشید

کتاب حاضر از دوفصل تشکیل شده است که فصل اول به نگاه اندیشمندان غیر مسلمان و غیر شیعی به حضرت زهرا سلام الله علیها و فصل دوم نیز به نگاه اندیشمندان غیر مسلمان و غیر شیعی به حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام پرداخته است.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

فاطمه زهرا و پشتیبانی از امام علی علیه  السلام
این اندیشمند در بخشی از کتاب خود پشتیبانی و طرف داری همه جانبه  حضرت فاطمه زهرا از امیرالمؤمنین الله را یادآور شده و می نویسد:  
فاطمه... بر خود لازم میدانست که به پا خیزد، دعوت کند و تا  می تواند بکوشد. او دوش به دوش شوهر مظلومش ایستاد و با  زبان که تنها وسیله دفاعی اش بود او را یاری می کرد [و] با این  عمل، [یاد] خدیجه کبری را در خاطره ها زنده کرد؛ این چهره  گویا همان مادر است که زنده و نمایان شده است ولی همان  کسانی که با پدرش تا پای مرگ بیعت کرده تا یاری اش کنند  این دختر را یاری نکردند و دیگر آن خوی عربی آن روحیه  پایداری و آن خُلق وفاداری از میان آنان رخت بربسته بود تا  آنجا که خود شرمنده و سرافکنده به این دگرگونی و سستی  اعتراف میک ردند و می گفتند ای دختر رسول خدا ما با این مرد بیعتی کرده بودیم و گذشت؛ فاطمه با تعجب و انکار جواب  می دهد آیا دست روی دست میگذارید تا میراث رسول خدا از  خانه اش برده شود و در خانه دیگری جای گیرد؟  
در برابر این اعتراض پاسخی نداشتند جز اظهار تأسف و عذر خواهی که  بگویند:  
ای دختر رسول خدا اگر شوهرت قبل از ابابکر به ما روی  می آورد ما از او روی نمیگردانیدیم علی الا به آن ها می گفت:  آیا سزاوار بود که من بدن رسول خدا را در خانه بگذارم و بیرون  بیایم و برای به دست آوردن خلافت با مردم بستیزم؟  
در مورد شناخت و معرفت حضرت زهرا نسبت به مسئله امامت و  جانشینی پیامبر به ذکر این نکته ضروری است که هیچ کس چون ایشان  زیر بنای بنیادین و ژرفای امامت را نشناخت به همین دلیل از همان آغاز  ماجرای سقیفه بنی ساعده و در طول عمر کوتاه و مبارکش هیچ گاه از  پشتیبانی و دفاع از امامت امیر مؤمنان حضرت علی ها به عنوان امام زمان  خویش و جانشین واقعی و برحق رسول الله ﷺ دست نکشید.  
حضرت فاطمه زهران در برابر مردم نادانی که از روشنای واقعیت و  حقیقت به تاریکی سیاه چالهای سکوت خویش خزیده بودند لب به  اعتراض گشوده و فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام را به آنان گوشزد می کرد. روش  مبارزه او در آن موقعیت حساس از آغازین روزها پس از رحلت پیامبر  اصولی ترین حرکت سیاسی جامعه بود تا شاید مردمی را که خیلی زود  سفارشهای پدرش را فدای مصلحت اندیشی و خانه نشینی کرده بودند از خواب فراموشی و بی رمقی باز دارد و به عرصه گاه هوشیاری و پذیرش واقعیات سوق دهد.

برگرفته از صفحه 34 الی 36 کتاب