سیره تربیتی پیامبران (حضرت موسی علیه السلام)

این کتاب از شش فصل تشکیل شده است:

فصل اول: دوران پیش از موسی علیه السلام

فصل دوم: ولادت حضرت موسی علیه السلام

فصل سوم: نوجوانی و جوانی موسی علیه السلام

فصل چهارم: سفر موسی علیه السلام به مدین

فصل پنجم: بازگشت موسی علیه السلام به مصر

فصل ششم: بعثت موسی علیه السلام به رسالت

در بخشی از کتاب می خوانیم:

غذای موسی علیه السلام در قصر فرعون  
خوراک حضرت موسی علیه السلام که قرار بود نبی الهی شود، حساب دارد و هیچ  نجس و حرامی نباید در او راه پیدا کند و منشأ غذایش باید سالم باشد. در دوران  شیر خوارگی اش هیچ خوراک و غذایی از دربار و اموال فرعون نخورد و این خود یکی  از اسبابی بود که از سینه هیچ زنی جز مادرش استفاده نکرد؛ اما پس از ورود به قصر  مسئله سخت تر شد؛ چون قطعاً پذیرایی غذاها درون کاخ صورت می گرفت. مثلاً فرض  کنید که مهمانی می دادند و سفره ها پهن می کردند و غذا نخوردن موسی علیه السلام باید  به گونه ای می بود که هیچ کس حساس نشود بنابراین موسای کلیم علیه السلام با زیرکی  شاید به این بهانه که بعضی غذاها را دوست نداشت چیزی نمی خورد نمی گفت من  غذاهای شما را نمی خورم و اینها نجس است؛ بلکه زیرکانه و با لطافت زیادی این مسئله را مطرح می کرد؛ به طوری که هیچ حساسیتی ایجاد نشود. گاهی به عنوان اینکه به جهت کارهای رزمی و ورزیدگی رژیم غذایی خاصی دارد. حزبیل و خانواده اش  برای او غذا فراهم میکردند یا از غذاهای گیاهی خاصی میخورد.  
سمت های موسی علیه السلام در دربار فرعون  
موسی علیه السلام فرزند خوانده فرعون بود و قرار بود جانشین او شود تا جایی که او را  موسی بن فرعون می خواندند و بر مرکب های فرعونی می نشست و در شهر رفت و آمد  می کرد. به همین دلیل انواع آموزش ها از جمله آداب نظامی و جنگاوری جزء  تعلیمات دوران رشدش بوده است؛ او جنگاوری قوی و یکی از فرماندهان نظامی  لشكر فرعون شده بود. همچنین طبق برخی نقلها مسند قضاوت مصر را به  موسی علیه السلام سپرده بودند. قاضی بودن جایگاه خیلی مهمی است و اگر قاضی  عدالت داشته و از سوی حاکمیت نافذ باشد به مظلومان خیلی میتواند کمک کند؛  به همین دلیل پست قضاوت را پذیرفته بود که بتواند حق مردم را احیا و احقاق کند.  همه اینها در آن دوران حساب شده بود.  
عبادت های حضرت موسی علیه السلام در کاخ فرعون  
حضرت موسی علیه السلام در کاخ فرعون در حالت تقیه کامل بود و مخفیانه عبادت  می کرد؛ به همین دلیل از عبادت های او خیلی نقل نشده و از همان مقداری که در  روایت ها آمده است در می یابیم که در کاخ فرعون برای خودش محل عبادتی قرار  داده بود؛ به طوری که هیچ کس حق نداشت بی اجازه وارد آنجا شود تا او بتواند آداب  عبودی اش را درست انجام بدهد با آرامش عبادت کند امنیت داشته و توجهش نام  باشد.  
در کتاب ارشاد القلوب و بعضی کتاب های دیگر نقل شده است که حضرت  موسی علیه السلام سحرها به بهانه ورزش کردن از قصر خارج می شد و به کوه ها می رفت و  آنجا عبادت می کرد. او در آن زمان با اینکه نبی بود، مبعوث نشده و رسالت جدیدی بردوش او نیامده بود؛ لذا همان دین حنیف را داشت و به آداب آن مقید بود. 51 رکعت  نماز، جزء سنت حنیفیه ابراهیمیه بود؛ بنابراین انبیای ما همان را انجام میدادند.  حتی قبله موسای کلیم علیه السلام کعبه بود.  
گفتنی است که قبله تا دوران حضرت سلیمان و داوود عليهما السلام کعبه بود. بیت المقدس  در زمان ابراهیم خلیل علیه السلام و پس از کعبه ساخته شد؛ اما کعبه قبله بود و در دورانی  که بیت المقدس دوباره آباد شد انبیا قبله را به بیت المقدس تغییر دادند. این نیزیکی  از تدابیر الهی بود که باعث شد یهودی ها در طول تاریخ به کعبه کمی بی اعتناتر شوند  تا آن ظرفیتی که قرار بود در آخرالزمان محقق شود از گزند آنان در امان بیشتری  باشد. اگر میخواستند قبله همانجا باشد توجه و حالت تهاجمی یهودیان کار را  سخت تر می کرد. البته هر چند هیچ چیز از قدرت خدای سبحان خارج نیست، توجه به  اینها از نقشه های الهی است همچنان که امروز توجه ویژه یهودیان به بیت المقدس  دسترسی مؤمنان را به آن سخت تر کرده است.

برگرفته از صفحه 127 الی 129 کتاب