احکام روزه (جلد دوم)

فراموشی  
101- اگر روزه دار فراموش کند روزه است و به خدا یا معصومین  (عليهم السلام) نسبت دروغ دهد حکم روزه ی وی چیست؟  
همه مراجع: اگر از روی فراموشی و بدون قصد چیزهایی که روزه را  باطل می کند انجام بدهد، روزه اش باطل نمی شود.  

102 - اگر روزه دار فراموش کند که نسبت دادن دروغ به خدا یا معصومین  (علیهم السلام) روزه را باطل میکند و به ایشان نسبت دروغ دهد، آیا روزه ی وی  باطل است و در صورت بطلان وظیفه اش نسبت به امساک قضا و کفاره چیست؟  
همه مراجع: اگر از روی فراموشی و بدون قصد چیزهایی که روزه را  باطل می کند انجام بدهد، روزه اش باطل نمی شود.  

103 اگر روزه دار دروغ بودن مطلبی را فراموشی کند و آن را به خدا یا  معصومین (علیهم السلام) نسبت دهد آیا روزه ی وی باطل است و در صورت  بطلان وظیفه ی وی نسبت به امساک قضا و کفاره چیست؟  
همه مراجع: روزه اش صحیح است.

برگرفته از صفحه 259 کتاب

ضرر مالی

192- اگر روزه گرفتن موجب ضعف و در نتیجه پایین آمدن راندمان کار و  ضرر مالی گردد در صورتی که شخص نتواند روزه بگیرد، آیا بر او قضا و کفاره  واجب می شود؟  
خوبی تبریزی، سیستانی :اگر روزه دار در اثر ضعف نتواند به کاری  که گذران زندگی و معاشش وابسته به آن است مشغول باشد و نمی تواند هم  کار و هم شغل دیگری داشته باشد یا نمیتواند در اثر تشنگی به کارش ادامه  دهد، در این صورت میتواند روزه اش را بخورد. البته بنابر احتیاط واجب در  خوردن باید به اندازه رفع ضرورت اکتفا کند؛ و اگر گذران زندگی اش  وابسته به آن کار نباشد و روزه اش را باطل کند در صورت عمدی بودن قضا  و کفاره خواهد داشت.  
امام: اگر می تواند کار را ترک کند و معاشش وابسته به آن کار نیست  باید روزه بگیرد و نمی تواند روزه اش را بخورد و اگر روزه اش را باطل کند  قضا و کفاره دارد؛ و اگر نمی تواند آن کار را ترک کند، روزه بگیرد و هر  وقت به حرج افتاد می تواند روزه اش را بخورد ولی تا در حرج واقع نشده  نباید روزه را باطل کند.  
وحید:اگر روزه دار در اثر ضعف نتواند به کاری که گذران زندگی و  معاشش وابسته به آن است مشغول باشد و نمیتواند هم کار و هم شغل  دیگری داشته باشد یا نمی تواند در اثر تشنگی به کارش ادامه دهد، در این  صورت می تواند روزه اش را بخورد. البته در خوردن باید به اندازه رفع  ضرورت اکتفا کند؛ و اگر گذران زندگی اش وابسته به آن کار نباشد و  روزه اش را باطل کند در صورت عمدی بودن قضا و کفاره خواهد داشت.

برگرفته از صفحه 54 کتاب