احکام روزه ( جلد اول و دوم)

کتاب «احکام روزه» در دو جلد به احکام ثبوت هلال، زکات فطره، شرایط روزه، مفطرات روزه، قضا و کفاره می‌پردازد.این مجموعه دارای ویژگی های زیر می باشد:

1-درختواره فقهی به همراه سؤالات گویا و روان
2- شناسایی و گردآوری سؤالات شرعی
3- استخراج نظر مراجع و پاسخ به سؤالات با استفاده از منابع فقهی ایشان به ترتیب اولویت منابع
4- جمع‌بندی و دسته‌بندی نظرات فقهاء در پاسخگویی

در بخشی از جلد اول این مجموعه می خوانیم:

حكم ثبوت هلال  
2- آیا یافتن هلال ماه (استهلال) در اول ماه بر همگان واجب است؟  
صافی و شبیری :واجب نیست.  
خامنه ای: استهلال، في نفسه واجب شرعی نیست و اعلام او به حاکم  واجب نیست، مگر آنکه ترک آن مفسده داشته باشد.
3. آیا احکام ثبوت اول ماه ویژه ماه رمضان است؛ یا همه ی ماه های قمری  را در بر می گیرد؟  
امام، خامنه ای، خوبی ،بهجت ،فاضل ،سیستانی، وحید، مکارم، صافی  شبیری و توری: اختصاصی ندارد.  
 
راه های ثبوت اول ماه  
از طریق دیدن  
دیدن با چشم غیر مسلح
4.اگر شخصی ماه را ببیند، اما حاکم شرع روز دیگری را اول یا آخر ماه  بداند، تکلیف شخص چیست؟  
همه مراجع: اول ماه با دیدن شخص مکلف ثابت می شود.  
5.اگر کسی خودش ماه را ببیند، اما دیگران او را تکذیب کنند، وظیفه او  چیست؟  
همه مراجع: اول ماه با دیدن خود شخص ثابت می شود.

برگرفته از صفحات 16 الی 17  جلد اول کتاب

در بخشی از جلد دوم این مجموعه می خوانیم:

ضرر مالی

192- اگر روزه گرفتن موجب ضعف و در نتیجه پایین آمدن راندمان کار و  ضرر مالی گردد در صورتی که شخص نتواند روزه بگیرد، آیا بر او قضا و کفاره  واجب می شود؟  
خوبی تبریزی، سیستانی :اگر روزه دار در اثر ضعف نتواند به کاری  که گذران زندگی و معاشش وابسته به آن است مشغول باشد و نمی تواند هم  کار و هم شغل دیگری داشته باشد یا نمیتواند در اثر تشنگی به کارش ادامه  دهد، در این صورت میتواند روزه اش را بخورد. البته بنابر احتیاط واجب در  خوردن باید به اندازه رفع ضرورت اکتفا کند؛ و اگر گذران زندگی اش  وابسته به آن کار نباشد و روزه اش را باطل کند در صورت عمدی بودن قضا  و کفاره خواهد داشت.  
امام: اگر می تواند کار را ترک کند و معاشش وابسته به آن کار نیست  باید روزه بگیرد و نمی تواند روزه اش را بخورد و اگر روزه اش را باطل کند  قضا و کفاره دارد؛ و اگر نمی تواند آن کار را ترک کند، روزه بگیرد و هر  وقت به حرج افتاد می تواند روزه اش را بخورد ولی تا در حرج واقع نشده  نباید روزه را باطل کند.  
وحید:اگر روزه دار در اثر ضعف نتواند به کاری که گذران زندگی و  معاشش وابسته به آن است مشغول باشد و نمیتواند هم کار و هم شغل  دیگری داشته باشد یا نمی تواند در اثر تشنگی به کارش ادامه دهد، در این  صورت می تواند روزه اش را بخورد. البته در خوردن باید به اندازه رفع  ضرورت اکتفا کند؛ و اگر گذران زندگی اش وابسته به آن کار نباشد و  روزه اش را باطل کند در صورت عمدی بودن قضا و کفاره خواهد داشت.

برگرفته از صفحه 54  جلد دوم کتاب