اطلاعات بیشتر
کتاب "اندیشه تمدن ساز" از سه مزیت، نوآوری، جذابیت و کاربردی بودن برخوردار است. فراز به فراز کتاب مارا به زندگی مسئولانه و متعهدانه تشویق می کند و برای ساخت جامعه آرمانی به تلاش و تکاپو وا می دارد، تا بدانیم که تمدن نوین و پرشتاب کنونی را باید با گام هایی سرشار از امید و بالندگی،پیمود.
جلد اول این کتاب از 13 درسنامه تشکیل شده است:
- ایمان و تلاش
- آشنایی با ایمان بن بست شکنانه
- آشنایی با ایمان آگاهانه
- آشنایی با ایمان زاینده
- آشنایی با ایمان وفادارانه
- ایمان و هدف گذاری(نوید1)
- ایمان و آرامش (نوید 2)
- جهان بینی توحیدی در قرآن
- ایدئولوژی توحیدی در قرآن
- عبادت و اطاعت انحصای خدا
- روح توحید،نفی عبودیت غیر خدا
- توحید و نفی طبقات اجتماعی
- فواید روانی توحید
در بخشی از جلد اول این کتاب می خوانیم:
- شیعه بدون تعهد
اگر فقط ایمان قلبی و باور ذهنی کافی بود عمرو عاص باید اول شیعه عالم باشد. عمرو عاص کسی است که ماجرای غدیرخم را به چشم دیده و در وصف امام على علیه السلام شعر سروده بود و در دم مرگ نیز اظهار ندامت و پشیمانی کرده و گفته بود: «دینم را به دنیای معاویه فروختم و با آنکه می دانستم علی حق است، اما با او جنگیدم.» پس عمرو عاص که عمیق تر و علمی تر از شیعه قرن چهاردهم به ولایت بلافصل امیر المؤمنین علیه السلام پی برده بود آیا شیعه است؟ پاسخ قطعاً منفی است چون اعتقاد به امامت امیر المؤمنين الله تعهدها و مسئولیت هایی را بر دوش انسان می گذارد که اولین تعهد آن بیعت نکردن با معاوية بن ابي سفيان است. عمرو عاصی که با معاویه همدست می شود و با علی علیه السلام می جنگد یعنی به تعهدهای تشیع پای بند نیست. بنابراین شیعه نیست.
باید روی سخن را به خودمان بازگردانیم و از خود بپرسیم: آیا ما به تعهدهای شیعه بودن عاملیم؟ آیا به لوازم شیعه بودن پای بندیم؟ قرآن صریحاً ایمان داشتن کسانی را که به تعهدات ایمانی خود پایبند نیستند نفی می کند. بنابراین ایمانی که از اصول اعتقادی اسلام و تشیع است ایمان زاینده و تعهدآفرین است. اگر ایمانی با تعهدهای عملی همراه نباشد نباید منتظر نتیجه ای برای آن باشیم، به خصوص نباید منتظر نصرت الهی و داشتن امنیت روحی و روانی در زندگی باشیم.
- ایمان زاینده در قرآن
ده ها آیه قرآنی ضرورت ایمان زاینده و ایمان همراه با عمل را یادآور شده اند. یکی از این آیات آيهُ (الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ) است.
(الذين آمنوا) ؛ یعنی آن کسانی که ایمان آوردند، (وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ)؛ و ايمان خود را با ستمگری نیامیختند،(أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ ) ؛ امنیت برای آن هاست. ایمانی که با ستمگری همراه است امنیتی در پی ندارد ایمانی که تعهد در کنارش نیست به پیروزی و نصرت مؤمن ختم نمی شود ایمان بدون عمل یاری خدا و یاری طبیعت را به دنبال ندارد و خلاصه برای ایمان بدون عمل نه خبری از بهشت دنیوی است و نه نشانی از بهشت اخروی.
پندار بیهوده ناشی از راحت طلبی انسان را وا می دارد تا همیشه به دنبال کارهای راحت تر برود. آدمی این گونه است که اگر بین دو کار مخیر باشد، آنی را انتخاب می کند که آسان تر است و تلاش کمتر و همت کمتری می برد. این خصلت بشری ما را به انتخاب راه آسان تر و کم خرج تر و بی تلاش تر سوق می دهد. از طرفی ایمان مذهبی نیز به ما اخطار می دهد که مبادا بهشت از دست برود. بنابراین برای این که هم سهل گرایی به قوت خود باقی بماند و هم بهشت از دست نرود مجبوریم فرمول هایی از خودمان بسازیم که نتیجه آن ها رفتن آدم بیکاره تنبل به بهشت باشد. وقتی چنین کردیم آنگاه با اصرار پای این فرمول های خود ساخته می ایستیم و از آنها دفاع می کنیم و تا آخر هم نمی فهمیم که چه کرده ایم. فقط وقتی به بهشت نرفتیم، می فهمیم که آن فرمول ها غلط بودند چه بهتر که هم اینک تجدید نظر کنیم و با بررسی بیشتر دریابیم که آیا واقعاً این فرمول ها درست عمل می کنند و نتیجه خواهند داد.
- شفاعت مشروط به جدیت
در روایات معتبر آمده است که کسی به شفاعت ما نمی رسد مگر به وسیله کوشش و جدوجهد. معمولاً بیشتر ما با تنبلی زانوی غم بغل می گیریم و به امید شفاعت می نشینیم در حالی که خودِ ،امام بر پایۀ روایت معتبر، می فرماید شفاعت ما فقط به کسانی میرسد که جد وجهد و کوشش داشته باشند، و این جمله درست نقطه مقابل آن چیزی است که ما در ذهن های خود داریم.
برگرفته از صفحات 63 الی 65 کتاب
