اطلاعات بیشتر
کتاب "اندیشه تمدن ساز" از سه مزیت، نوآوری، جذابیت و کاربردی بودن برخوردار است. فراز به فراز کتاب مارا به زندگی مسئولانه و متعهدانه تشویق می کند و برای ساخت جامعه آرمانی به تلاش و تکاپو وا می دارد، تا بدانیم که تمدن نوین و پرشتاب کنونی را باید با گام هایی سرشار از امید و بالندگی،پیمود.
جلد دوم این کتاب از 15 فصل تشکیل شده است:
14:فلسفه نبوت
15:بعثت در نبوت
16:رستاخیز اجتماعی نبوت
17:اهداف نبوت
18:نخستین نغمه های دعوت
19:گروه های معارض
20:فرجام نبوت(1)
21:فرجام نبوت(2)
22:تعهد ایمان به نبوت
23:ولایت
24:پیوند های امت اسلامی
25:بهشت ولایت
26:سلسله مراتب ولایت
27:ولایت شیطان
28:هجرت برای ورود به گلستان ولایت
در بخشی از جلد دوم کتاب می خوانیم:
- نتیجه حکومت حاکم ناشایست
آنچه در اسلام بر آن تأکید شده این است که زمام امر مردم در دست آن کسانی نیفتد که انسان ها را به دوزخ می کشانند. مگر تاریخ این مطلب را به ما نشان نداده است؟ مگر ندیدیم که با جامعه اسلامی اندکی بعد از صدر مشعشع اسلام ،چه کردند و چه شد؟ جامعه ای که مردمش قدر مردان نیک را ندانند و معیارهای نیکی را عوضی بگیرند جامعه ای که مردمش نتوانند فرد مصلح و ناصح مشفق خود را بشناسند،روی این جامعه چقدر باید کار شده باشد تا به اینجا برسد؟ تبلیغات زهرآگینی که دستگاه های قدرت ظالمانه و جائرانه درمیان جامعه اسلامی انجام دادند افق معلومات و بینش مردم را به شدت عوض کردند و با این مردم کاری کردند که سیاهی را سفیدی و سفیدی را سیاهی ببینند. لذا در قرن های دوم و سوم هجری وقتی به تاریخ نگاه می کنید و فجایع دستگاه قدرت و خلافت و بی اعتنایی و بی تفاوتی مردم را می بینید حیرت می کنید. آیا این ها همان مردم اند؟ اینها همان مردمی هستند که در مقابل عثمان صبر نکردند او را محاصره کردند و بعد هم بالاخره با آن وضع فجیع او را از خلافت خلع و عزل کردند؟ این ها همان ها هستند؟ در شب عروسی خلیفه عباسی هزینه گزافی که می توانست جناح عظیمی از جامعه اسلامی را اداره کند خرج عیاشی ها می شود. بیت المال مسلمین صرف مسائل شخصی می شود می بینند که در متن واقعیت جامعه اسلامی این کار دارد انجام می گیرد و در عین حال حساسیت نشان نمی دهند.
جعفر برمکی وزیر مورد علاقه هارون الرشید بود که در اوج محبوبیت ازدواج کرد. وقتی ازدواج کرد بیست و هشت تا سی سال داشت و وقتی کشته شد، سی و چهار ساله بود. در شب عروسی او به جای نقلی که بر سر عروس و داماد می پاشند، دیدند چیزهایی بر سر عروس و داماد پاشیده شد وقتی که نزدیک تر رفتند و برداشتند. دیدند این ها نقل نیستند، سکه هم نیستند. درست دقت کردند، دیدند قوطی های ظریفی اند به قدر یک بند انگشت اینها جعبه بودند. این جعبه ها را از طلای ناب درست کرده بودند بعد که جعبه را باز میکردند از داخل آن کاغذ بسیار نازک و رقیقی بیرون می آمد که وقتی بازش می کردند می دیدند که در آن ورقه، فرمان مالکیت فلان قسمت از کشور به آنها داده شده فرمان اقطاع است، فرمان تیول است.
در یک شب واحد، پانصد تا، هشتصد تا ،هزار تا فرمان تیول در کاغذهای بسیار نازک در قوطی های طلا بر سر یک عروس و داماد ریخته شد و کسانی برداشتند که خلیفه نمی دانست کیستند. مثلاً فرض کنید که املاک فلان دشت وسیع فلان ناحیه می افتاد به یک بچه می افتاد دست یک مست، یک چاقوکش یا یک آدم بی عرضه این ها را که دیگر خلیفه نمی دانست او ریخته بود هر که هر چه برداشت ،برداشت. تاراج کردند، برداشتند ،رفتند خوردند بردند. حالا در آن ناحیه ای که اقطاعش دست این آدم افتاده، چقدر حق مردم پایمال خواهد شد، چقدر ثروت ها از بین خواهد رفت چقدر حقوق ضایع خواهد شد، به این ها فکر نمی کردند. در همان احوال که این بذل و بخشش ها انجام می گیرد این اسراف ها و خوش گذرانی ها انجام می گیرد، یحیای علوی در کوه های طبرستان با ظلم و ستم می جنگد ،در حالی که خودش و عیالش فقط یک پوشش دارند که وقت نماز شوهر می گیرد می پوشد و بعد می دهد به زن تا او ستر بدن کند و نماز بخواند. خاندان پیامبر که با ظلم می جنگیدند در چنین وضعی به سر می بردند و مردم می دیدند و بی تفاوت بودند.
هارون اگر این کارها را نکند، هارون نیست طبقه هارون حکم می کند که تا وقتی پابرجاست این گونه کارها را انجام دهد. از او که گله ای نیست، گله از مردمی است که آن حساسیت صدر اسلام را فراموش کرده بودند، آن هوشیاری و درک را که در صدر اسلام داشتند از دست داده بودند و در مقابل این وضع احساس مسئولیت نمی کردند و دردشان نمی آمد. سؤالی که پیش می آید این است که چرا این طور می شود. پاسخ این است که از بس تبلیغات مضر موذیانه رذالت آمیز بر مردم تأثیر گذاشته بود، دستگاه های تبلیغی در اقطار جامعه و کشور اسلامی سال ها روی مغز و روح و روحیه مردم مدام کار کرده بودند تا به اینجا برسند. ببینید چقدر مهم است که حاکم جامعه اسلامی چه کسی باشد. حاکم این جامعه باید کسی باشد که خدا معین می کند.
برگرفته از صفحات 220 الی 222 کتاب
