اطلاعات بیشتر
قرآن پیغام آسمانی است و راهنمای مسلمانی.قرآن کتاب قصه نیست؛ولی چون برخی از احوال پیغمبران و سرگذشت دیگران،از خوبان و بدان،در ضمن آیات قرآن آمده است،وقتی این داستان ها را جمع آوری می کنند،آنها را «قصه های قرآن» می نامند.از میان قصه های قرآن مشهورترین آنها انتخاب شده و بعضی قسمت ها کوتاه تر و بعضی دیگر مفصل تر نوشته شده و بیشتر به روش قصه گویی نزدیک شده است.بنابراین نامیدن این کتاب به قصه ای قرآن فقط برای توجه داشتن خوانندگان به ریشه ی قصه ها در قرآن است.بعد از سالها مطالعه و نگارش داستان،وقتی داستان های قرانی را با آنچه که امروزه،بشر آن را بنیان نهاده مقایسه می کنی،می بینی اگر داستانی هم بوده و هست،همان داستان هایی است که خدا خودش آنها را روایت کرده است.و کتاب عزیز خدا،غیر از آنچه که اهل ادب و معانی در باب لغات و عبارات آن سخن ها گفته اند و آن را فوق سخن بشر معرفی کرده اند و در یک کلام از آن به عنوان معجزه نام برده اند،در قصه نیز بی نظیر است.یعنی آنچه از عناصر و عوامل و جلوه های ادبی و نمایشی قصه که نویسندگان امروزی روی آنها تکیه دارند،خیلی هنرمندانه در قصص قرآنی دیده می شود.
خنده شیطانی فرعون قصر را پر کرد.با دست اشاره ای به پهنای تالار قصر کرد و گفت:او می آید و در این قصر بزرگ می شود سردار!راستی بگو ببینم اسمش چیست؟باید اسم زیبایی هم داشته باشد!اندوهی ناخواسته چهره ی عمران را فرا گرفت.داشت در مورد دختر رفیق صمیمی اش حرف های نامربوط می شنید.
-اسمش آسیه است و زمین هنوز به پاکی او دختری ندیده است!
