اطلاعات بیشتر
عاقل‌تر شده‌ام روایت سفری است به دل یک روستا از توابع شهر هویزه در استان خوزستان؛ برای رفع مشکلاتی که باقی‌ماندنشان مانند زخم کهنه می‌ماند! برای رفع یک درد از زندگی یک روستا. سفر بیست روزه‌ی یک نویسنده با عده‌ای از دانشجویان اردوهای جهادی؛ اتفاقات ریزودرشتی که بر این گروه جهادی گذشته است. از حملات سگ‌ها و پشه‌ها گرفته تا مبارزه با گرما، ساختن مسجد، خانه، درمان بیماران و رنگ زدن مدرسه. این سفرنامه نگاهی است به اردوهای جهادی از نگاه نویسنده‌ای نیمه‌روشنفکر! نویسنده‌ی نیمه‌روشنفکر می‌کوشد در آنچه می‌بیند تردید کند و مورد پرسش قرار دهد؛ پرسش‌های عاقلانه. نویسنده خود در فصل آخر این سیاهه آورده است که این نوشته یک پا در تخیل دارد و یک پا و دست در واقعیت. بیشتر این نوشته واقعیت است.
آنچه در قسمتی از این کتاب آمده است:
« مدرسه را جایی ساخته بودند که چند روستا بتوانند از آن استفاده کنند؛ برای همین، بیرون روستا بود و یک کیلومتری با روستا فاصله داشت و بین چند روستا وسط دشت قرار گرفته بود. با خودم گفتم:« یعنی قراره شب ها رو این جا باشیم؟»
به بچه ها گفتم:« فکرنکنم در این چند روز با وجود این سگ ها بتونیم پامونو از مدرسه بیرون بذاریم»
ابو حامد گفت: «عادت می کنید. این سگ ها هم شما رو چند روز اینجا ببینند، عادت می کنند!در این چند روز خودم دربست در خدمتم تا کاری به کار شما نداشته باشند. باهم می ریم و باهم برمی گردیم.»خیال جمع، کمی آسوده شد.
به مدرسه که رسیدیم، دیدیم که مدرسه هم الحمدالله از نظر امکانات در حد اعلی است. در و پنجره وجود داشت، اما شیشه نداشت. البته خدارو شکر که دزدگیر آهنی داشت و از حملات ناشناخته‌ی سگ ها در امان بودیم! وسایل خنک‌کننده هم که نداشت.این تابستان، تابستان به‌یاد ماندنی خواهد بود.»
