اطلاعات بیشتر
در مقدمه این کتاب آمده است: هر مسافر قصه ای داشت و گاه رازی یا ارادتی.آغاز قصه مسافرها هم با هم متفاوت بود. گاه از ایران بود گاه عراق, از شهرهای کوچک و بزرگ, از شرق و غرب عالم... اما پایان همه ی قصه ها به یک جا ختم می شد; به سرزمینی در کرانه فرات و یادگاری که از دل این بهشت بر این سرزمین باقی مانده; به کربلا, به تربت سیدالشهدا علیه السلام.
هر قصه روایتی بود از نیروی که مسافر را برمی خیزاند و می کشاندش تا نینوا.
این کتاب عرض ارادتی است به ساحت مولا و سرور آزادگان جهان, امام عشق, حسین بن علی علیه السلام و تلاشی است برای بازنمایی ارادت زائرانش در اجتماع اربعین. روایتها با کمترین دخل و تصرف, بیانی ساده از این ارادت و شیدایی است که شوری در دل ها میاندازد و می رود که عالمی را پرشور کند.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
بی نام | 33 ساله|طلبه|پاکستان
محل گفت و گو: نجف
شیعیان پاکستانی که برای زیارت می آیند, جنگ روانی علیه شان هست; چه زیارت امام رضا علیه السلام و چه زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها, چه زیارت عراق و سوریه. جنگ روانی درازمدتی هست. یک زائر با همه سختی های اقتصادی که داردخودش را می رساند به شهر کویته. بعد آنجا هم یک هفته یا دو هفته باید بماندتا سی چهل تا اتوبوس جمع شود.تصور بکنید اگر فقط دو سه تا حسینیه باشد,از آنجا پنج شش هزار نفر بیایند و بمانند چه اوضاعی می شود؟! بیرون هم امنیت ندارد.این قدر باید بمانندتا هر پانزده روز یکبار, اینها را با اسکورت ارتش بیاورند سمت مرز ایران.
مسیر هم خیلی خطرناک است;هم از لحاظ امنیتی, هم از لحاظ جاده ای. متاسفانه در کل مسیر از کویته تا تفتان, امکانات اولیه هم وجود نداردکه اینها مایحتاج خود را بخرند. یا یک جایی پول بدهند و مشکل خودشان را رفع کنند; از جمله غذا و آب خوردن. اگر جمعیت زیادی بیاید, در راه چون بیابان هست خیلی سختی پیدا می کنند. خیلی وقت ها لباسشان نجس می شود و نماز هم نمی توانند بخوانند. این مشکلات را هم داریم.متاسفانه مشکلاتی که زوار پاکستانی عموما دارند مشکلات مالی هست, امنیتی هم هست. با این مشکلات, این مردم می آیند برای زیارت اربعین و این ها را نمی توانی مقایسه بکنی با هندی ها. نمی توانی مقایسه بکنی با لبنانی ها, با آذری ها.
این هایی که می رسند تا لب مرز, آنجا هم فیلتر می شوند. یکی از کارهایی که اطلاعات پاکستان انجام می دهد, شناسایی دقیق مردم است که این ها از کدام منطقه اند. این ها ادعا نیست.مردمی که اصلا امنیت ندارند و کشورشان در روز, نزدیک هجده ساعت برق ندارد; به خصوص در عصری که همه ی چیزها صنعتی هستند.با اینکه یکی از ویژگی های مردم پاکستان قناعتشان است, ولی چون نه سواد فرهنگی شان بالاست,نه سواد علمی شان, ریشه این مشکلات را نمی فهمندچون این منطقه از کویته تا تفتان را خود عربستان مدیریت میکند. در کل مسیر خیلی جاها مدارس اهل سنت هست. اهل سنت عادی هم نه! همه تکفیری هستند. وهابی ها مدرسه های زیادی را در این مسیر دارند; یعنی هیچ کس تضمین نمی کندکه اگر از اینجا سوار بشود تا مرز,به عافیت و سلامت می رسد یا نه!
( کتاب پادشاهان پیاده / صفحه 168 و 169 )
مشخصات
