خاطرات سفیر

خانم نیلوفر شادمهری پس ازاینکه موفق به دریافت بورس دوره دکترا در رشته طراحی صنعتی شد کشور فرانسه را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد. او به گفته خودش دوران تحصیل همراه با تجربیات زندگی اجتماعی است و قبل از اینکه بورسیه شود یک دانشجوی فعال تشکیلاتی بود که این فعالیت ها بر روی نوع نگاهش به سبک زندگی و خود زندگی تاثیر گذار بوده است و این باعث شده بود که اتفاقات روزمره مثل درس هایش جدی باشد و گاهی برایشان برنامه بریزد. مجموعه حاضر بخشی از اتفاقاتی است که در دوران تحصیل او در فرانسه برایش رخ داده است. نویسنده سعی کرده با بیانی شیرین و طنزگونه خاطرات خود را بازگو کند.

برخی از عناوین کتاب عبارتند از:

معیار مهم من از نظر استاد

معمای چهاردست مُردّد

خوشامدی لعنتی

آغاز یه دوستی

خداوند شکلات و بحث رو دوست داره

و یرزقه من حیث لا یحتسب

اتاق پرو به وسعت شهر

ویرجینی مریضه

شبی که دوست داشت سحر بشه

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

یه شب طبق معمول اون روزا دوباره سر بحث باز شد. عمر می گفت: « آمریکا گفته تا ماه جون به ایران حمله می کنه. نظرت چیه؟! شوخی هم نداره. به عراق هم گفت: حمله می کنه و حمله کرد. حالا نوبت شماست. تو چی می گی؟! تو رو خدا چه سوالایی از آدم می پرسن!مثلا یعنی انتظار داشت چی بگم؟ بگم نه, من میرم راضی ش می کنم حمله نکنه؟! گفتم:« بیخود گفته!»

_ چی چی رو بیخود گفته؟ می آد پدرتون رو در می آره. می خواید بشینید نگاه کنید؟

_ من نگفتم, به فرض اگه یه روزی کشوری به ما حمله کنه ما می شینیم نگاه می کنیم. گفتم بیخود گفته! چون مدت هاست که دلش می خواد به ما حمله کنه. اگه می تونست به ما حمله کرده بود. ایران نه عراقه نه افغانستان.

_حالا فرض کنیم امریکا و چند تا کشور همه با هم یهو حمله کنن!

_ مگر نکرده ان؟ شما فکر می کنید عراق وقتی به ایران حمله کردتنها بود؟ تجهیزاتش مال خودش بود؟ پس بمبای شیمیایی المانی توی ارتشش چی کار می کرد؟ همین امریکا و فرانسه و آلمان و خیلیای دیگه نبودن که تجهیزش می کردن و توی همون موقع ما تحریم بودیم؟

سیلوَن پسر فرانسوی ای که دانشجوی دکترای تاریخ هم هست و داشت به حرفای ما گوش می داد, گفت:« متاسفانه دولت فرانسه سیاستای احمقانه ای رو دنبال می کرد. بعد خجالتش می موند واسه مردم فرانسه .»

وسطای حرف سیلون, امبروژا هم رسید. نشست سر میز و با خوشحالی گفت: « اوه... چه خوب که رسیدم!درباره چی حرف می زنید؟ عمر گفت: « درباره اینکه رئیس جمهورتون گفته می خواد به ایران حمله کنه و این کار رو هم می کنه.» انگار یه کاسه آب ریختن رو سر امبروژا. خوشحالی ش رو قورت داد و گفت: «اون رئیس جمهورمن نیست. خب... در واقع ... مامان جورج هیچ وقت بهش یاد نداده که دروغگویی کار زشتیه!» از جوابش خیلی کیف کردم و توی دلم قاه قاه خندیدم. ملیت های مختلف جمع شده بودند دور میز و درباره موضوع شیرین حمله به ایران صحبت می کردن.

(کتاب خاطرات سفیر / صفحه 65 و 66 )