اطلاعات بیشتر
در بخشی از کتاب می خوانیم:
قطره وقتی از دریا دور می افتد چه حالی پیدا می کند؟این بار که پدر رفته این حس را پیدا کرده ام.سال ها دریا می طلبیدم.همیشه هم می دانستم دریای من خانواده ام هستند.تنها صدای موج را می شنیدم و عظمتش را به نظاره می نشستم،اما از آرزوهایم بود که همراه دائمی دریا باشم.
پدر وسعت این دریاست.حالا که دارمش،بیش تر بی تاب می شوم.نه این که فقط من این طور باشم،علی و سعید و مسعود هم کلافه ی کلافه اند.نمی دانم چرا به نبودن های دائمی پدر عادت نمی کنیم.اخبار سوریه را که می گویند،تمام سور و ساتمان به هم می ریزد.به علی می گویم:
_این داعشی ها آدم نیستن چه برسه به مسلمون.همه ی ادعاهاشون به سبک آمریکایی هاس...
علی که چشم هایش از شنیدن خبر کشتار زن ها و بچه ها کاملا به هم ریخته،می گوید:
_لامصبا موسسه ی فرقه آفرینی زدن.مسلمونا رو هفتادودو فرقه کردن خودشون اتحادیه اروپا زدن!
برگرفته از صفحه 191 کتاب
