اطلاعات بیشتر
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
هوا هنوز روشن بود.گویی شب در بهشت معنایی نداشت.
_باز یادش رفت!اینجا بهشت نیست!برزخ است!برزخ!
با کنجکاوی نگاهی به یسار انداختم.
_خب!تو بگو بهشت چه توفیری با اینجا دارد؟
_سرزمین موعود!زیبا!لذت بخش و آرامش آفرین!بی دغدغه و سرشار از نشاط و ماندگاری!در خانه های بهشت عدن نعمت هایی است که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه به فکر بشری خطور کرده.همان جا که آفرینش می شکفد و به کمال می رسد.
_ای کاش من هم می توانستم همین طوری بهشت را توصیف کنم.شما مرا یاد دانشجویان کلاسور به دست خودمان می اندارزید.من فقط بلدم بگویم کوه های سر به فلک کشیده !که آن را هم از انشای هم کلاسی پنجم ابتدایی ام بلدم.
در این حین یمین که در سکوت شنونده ی صحبت های ما بود دستش را پشت من گذاشت و گفت:«مصطفی این حرف ها را نه کسی یادمان داده و نه از روی احساسات ماست.این اطلاعات در نهاد ما قرار دارد.
برگرفته از صفحه 117 و 118 کتاب
