پاشنه بلند در کافه

کتاب " پاشنه بلند در کافه "به قلم عفت خادمی پور بغداده، رمان و داستانی فارسی است.

که دربخشی از متن کتاب می خوانیم:

هانیه با یک دست به ون تکیه کرده و دست دیگرش را به کمر زده بود: «آقای پارسا، شما فرشته هستینا اگه به داد ما نمی رسیدین، ما توی این سرما یخ می زدیم و خوراک گرگا و شغالا می شدیم!» محمد رضا با آچار پیچ بزرگی را میان سیم ها و لوله ها و محفظه های موتور ون چرخاند: «نه، این طور که شما میگین نیست. حداقل ساعتی یه باریه ماشین از اینجا رد میشه ارتش و بسیج و سپاه و هلال احمر و غیره.» هانیه لب هایش را غنچه کرد «اوووه، پس میبخشید که مزاحمتون شدیم.» و آرنجش را به پهلوی صبا زد: باید صبر میکردیم به ماشین رد بشه و ما رو نجات بده بی خودی مزاحم پسرخاله جونت شدیم!» محمد رضا بی آن که رو برگرداند گفت: «نه، منظورم این نبود. دارم انجاموظیفه میکنم.»
خنده بر لبهای عقیق رنگ هانیه نقش بست. آرنجش را دوباره به گرده صبا کوبید و آرام گفت: « چه با ادب یاد بگیر جنتلمنیه واسه خودش.» و آهسته تر گفت: «دارم عاشقش میشم!» و ریزریز خندید صبا با چشمهای ریزش که از پشت عدسیهای عینک درشت می نمود، به او غرید . شایان که کف دستانش را به هم می سایید، فین کرد و گفت: «من موندهم این کردهای مظلوم تو این یخ بندون و آلاخون والاخونی چطوری سر میکنن هیچکی هم نیست به دادشون برسه. بیچاره ها! هرچی ملت از این ور اون ور کشور براشون چیزمیز می فرستن، همه ش میره تو شیکم بالادستيا!»
و دهان و نوک صورتی بینی کشیده اش را میان دستانش گرفت و ها کرد هانیه سر تکان داد روزایی که از زلزله و سیل و این جور چیزا خبری نیست بالادستيا مشغول اختلاس و مالِ مردم خوری ان الآن که دیگه زلزله س و وضعیت مملکت هرکی هرکیه تو کشور ما همیشه بچاپ بچاپه چه روز خوبش چه روز بدش
سهیل که با رایانه اش روی پله ون نشسته بود، گفت: «سی پی آی. حاضرم شرط ببندم که تا حالا به گوشتونم نخورده.
هانیه گفت چی واسه خودت بلغور میکنی سهیل جون؟
سهیل با چشم های سرخش به صفحه رایانه نگریست: «سی پی آی، یعنی شاخص ادراک فساد
شایان کلاه شیپوری اش را به سمت پیشانی اش پایین کشید: «این چی چی آی که میگی، دقیقاً چیکار میکنه؟»
سی پی آی بی سواد یکی از معروفترین شاخصه ها تو دنیا واسه سنجیدن میزان فساد اقتصادیه سازمان بین المللی شفافیت منتشرش میکنه.
صبا گفت: «اون وقت وضعیت ایران توی این شاخص چه جوریاس؟
سهیل رایانه را بست و با دیدگانی که گویی غرق در خون بود، صاف به چشم های صبا نگاه کرد افتضاح شوربختانه ایران جزو بدترین رتبه هاس!»
هانیه تلخ خند زد تعجبی هم نداره. من که گفتم مملکت ما همیشه بجاب بجابه.»
سهیل گفت: «درعوض وضع آمریکا و اروپا خیلی خوبه.
محمدرضا با دست چپش که آچار ،داشت، به لبه موتور تکیه داد و به سهیل گفت: «اما این شاخص ناقصه، ایرادای زیادی داره.

برگرفته از صفحات 145 و 146 کتاب