اطلاعات بیشتر
داستان کتاب تن های هزار ساله از وقوع یک سیل ویرانگر در دوره فتحعلیشاه قاجار و بیرون آمدن قبرستانی قدیمی در شهر ری (قبرستان ابن بابویه کنونی) از زیر خاک شروع شده و با پیداشدن جنازه‌ای حدوداً هزارساله اما سالم، به زندگی مرحوم شیخ صدوق در ابتدای قرن چهارم هجری باز می‌گردد. با پرداختن به زندگی ابن بابویه (پدر) و شیخ صدوق (پسر)، حوادث سالهای پایانی غیبت صغری و آغاز غیبت کبرای امام زمان (عج) مرور شده و کتاب اول (نیمی از داستان) با مرگ ابن بابویه پایان می‌یابد.
در بخشی از کتاب می خوانیم:
نسیم سرد آخر تابستان، خبر از پاییزی زودرس داشت. محمد کنار دیوار کاه گلی باغ راه گرفته بود و صدای راه رفتنش روی برگهای ریخته در کف کوچه، با قارقار دم غروب کلاغها که آماده خواب می شدند، در هم آمیخته بود. احساس میکرد حوصله انجام هیچ کاری، حتی خانه رفتن را ندارد. این حال مبهم، حال امروز و دیروزش نبود. ماه ها بود احساس میکرد چیزی از زندگی اش کم شده که دیگر جایگزین نخواهد داشت، درست از همان روزی که خدیجه خانم را در قبرستان عریض و طویل قم مدفون کرده بودند و او زیر بغل پدر را که نای روی پا ایستادن نداشت، گرفته بود و از کنار قبر خانم جان به خانه برده بود.
تصمیم گرفت تا آفتاب غروب نکرده، سری به قبرستان بزند. حالا قبرستان قم تنها جایی بود که به او کمی آرامش می داد و فکر و خیال های مبهم ذهنش را، حتی برای چند دقیقه از سرش بیرون می کرد.
برگرفته از صفحه 120 کتاب
