چه رازی در نهضت سید الشهدا نهفته است که هرچقدر از آن بازگو می کنی یا می نگاری،همچنان پر رمز و راز مانده است.این قیام شکوهمند و عزت آفرین سرشار از درسهای اخلاقی و عرفانی و انقلابی است.عالمان و عارفان و سیاستمداران از دیدگاه های گوناگون به آن نگرسته اند و برداشتهایی از آن داشته اند ولی همه یک وجه اشتراک داشتند و آن شگفت زدگی است.
آثار بسیاری در این خصوص نگاشته اند که هرکدام از آنها رازی از رازهای بسیاری همچنان در آن نهفته مانده است.بهترین دلیل بر این ادعا نگارش کتاب ارزنده ی الخصائص الحسینیه به قلم علامه حاج شیخ جعفر شوشتری است.قبل از ایشان صدها کتاب درباره ی عاشورا نوشته شده بود ولی وقتی این عالم بزرگ قلم بدست گرفتند و از ویژگیهای منحصر بفرد امام حسین علیه السلام گفتند که همه ی آن مطالب تازگی داشت و برای نخستین با بود بیان می شد.
در صفحه 180 این کتاب می خوانیم:
باب اول : منشا درونی خشوع و گریستن بر حسین علیه السلام و دلیل بروز خشوع
بدان که منشا گریه انسان گاهی خود خواسته و با دلیلی روشن است گاهی ناخواسته و مبهم است . گریه خود خواسته انسان دارای دلیل و سبب است و دلایل گریه انسان هشت قسم است .
اول : گاهی گریه انسان به دلیل پیوند عمیق خانوادگی است که بزرگترین پیوندهای خانوادگی ، پدر و مادر با فرزندان است و از این روی خداوند حق پدر و مادر را با توحید و یکتا پرستی همراه ساخته و در قرآن این دو حق را در کنار بکدیگر آورده است :
وَقَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا و پروردگارت حکم کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید . و این حق پدر و مادر از آن روی است که پدر و مادر سبب پیدایش ظاهری تو هستند . پس اگر حق آنان که سبب پیدایش ظاهری تو هستند چنین بزرگ است پس حق آن کسی که هم سبب پیدایش معنوی تو و هو سبب پیدایش ظاهری تو شده است چگونه است ؟!
پس به راستی که پدر حقیقی انسان پیامبر (ص) و جانشین آن حضرت علی (ع) است و خداوند حکم نمود که به پدران حقیقی خویش احسان کنی و بی گمان ، سوگواری نمودن و گریستن بر حسین (ع) احسان نمودن به پیامبر و جانشین پیامبر ، حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (ع) است .
