سروناز

نویسنده آورده است :هرچند در مقام نظر در سیر تکامل معنوی انسان و تقربش به حضرت جانان تفاوتی میان مرد و زن وجود ندارد اما با کمال تاسف هنوز در مقام عمل شاهد مرزبندی هایی موهوم و برخاسته از تعصباتی جاهلانه هستیم که گویا معنویت را نیز اسیر تفاوت های جنسیتی و نژادی و صنفی و غیره نموده است و نیز پر واضح است که جز از راه ایمان و عمل صالح به ویران نمودن این توهمات دست یازید. در این میان معرفی آثار بانوانی که در این مسیر طاقت فرسا , مردانه ایستادگی نموده و خود را به قله های رفیع علمی و عملی ـ که بسیاری از مردان هم عصرشان از پیمودن آن عاجز مانده ـ رسانده اند , می تواند نقش موثری در انهدام این مرزبندی های متعصبانه ایفا کند .

این بانوی برگوار که در سن پانزده سالگی ازدواج نموده و به خانه داری و تربیت فرزند پرداخته او به قدری مراقب انجام وظایف عبودی اش بوده که اشتغال به امری از امور او را از وظیفه دیگرش باز نمی داشه است هنگام سفرهای تجاری همسرش درس را تعطیل می کرده و با او همسفر می شده و هنگامی که مشغول نماز نافله بوده با آمدن همسرش نماز مستحبی را رها می کرده و به وظایف همسری اش می پرداخته اما در روز ارتحال فرزند حاضر به تعطیلی کلاس درس نمی شود . این بانوی مجتهده ایرانی به مراتبی از  کمال راه پیدا نموده که بزرگانی چون مرحوم آیت الله علامه طباطبایی و مرحوم حاج رحیم ارباب و مرحوم آیت الله محمدتقی جعفری و مرحوم حاج سید هاشم حداد و بزرگان دیگری از اهل علم و معرفت به دیدارش رفتند و در زمینه معارف بلند توحیدی باب گفتگو را با این عالمه عارفه باز کرده و شخصیت عرفانی و فقهی و فلسفی او را ستودند , به گونه ای که مرحوم آیت الله محمدتقی جعفری در توصیف مقام علمی و معنوی او اینچنین فرموده :« با توجه به آثار قلمی که از خانم امین در دسترس ما قرار گرفته است , به طور قطع می توان ایشان را یکی از علمای برجسته عالم تشیع معرفی نمود و روش علمی ایشان هم کاملا قابل مقایسه با سایر دانشمندان بوده , بلکه با نظر به مقامات عالیه روحی که ایشان به درک آن موفق شده است ,می توان ایشان را از گروه و نخبه ای از دانشمندان به شمار آورد که به اضافه فرا گرفتن دانش به تولد جدید در زندگی نائل می شوند.»

برخی از عنوان ها عبارتند از :

سر گم کردن راه

ضرورت مراقبه دائمی و سنجش اعمال

طریق ریاضت نفس

تعلقات دنیوی و توهم انقطاع

اخلاص محض در عبادات

موانع دستیابی به عین الیقین

عشق ورزی به علی علیه السلام مانع از ارتکاب گناه

در بخشی از این کتاب می خوانیم :

[ ای عزیز !] اول قدمی که سالک الی الله در سیر خود می گذارد عبارت از این است که تعلق و محبت دنیا را از دل برون کند و از دنیا طلب نکند مگر به قدر ضرورت و احتیاج. مقصود از زهد , قطع علاقه و دلبستگی بهه دنیاست . مناط , کم و زیادی مال نیست ممکن است فقیر بینوا, علاقه و محبتش به همان گلیم مندرس و اثاثیه مختصرش زیادتر باشد از آن شخص متمول , به مال .

مقصود از زهد همان عدم تعلق به دنیا و اعتماد و اتکال به مال و اولاد و غیره می باشد , به طوری که راحتی و حیات و آسایش خود را منوط به آنها داند و شب  روز خود را در طلب آنها صرف نماید , نه آنکه مقصود از زهد این باشد که بالمرة دست از کار و کسب حلال بکشد و به هیچ وجه رغبت به دنیا ولو مقدمه برای کسب فضائل روحانی و اخلاقی نداشته باشد.

 [ ای عزیز !] اگر خواهی در شمار زاهدین محسوب گردی ,دنبال کار و کسب حلال برو , لکن اول اقتصار نما به قدر کفاف و عفاف و فراهم شدن مؤونه جزیی ,قانع باش یعنی حریص نباش . و ثانیا نظر خود را از اسباب بردار و تمام هم خود را متوجه بر مسبب الاسباب بدار. و به طور حتم بدان که تمام امور و خیرات بسته به اراده و مشیت اوست .

(کتاب سروناز / صفحه 129 و 130 )