رند عالم سوز

این مجموعه، شرح عاشقی پروانه‌ای دل سوخته است، که در گوشه این ملالت کده بی رونق دنیا، در پس وصال شمع، با افسون خویش، شعله بی پروای آن را می‌رقصاند؛ و قامت شمع، آینه تمام‌نمای اشک وی می‌شود. شرح غم عاشقی سرگشته است، که این سو و آن سو را در هوای سوسوی شمع می پیماید، تا شاید بر آستان یکی شدن با شراره های محبوبش سریع بساید.

در بخشی از متن این کتاب می‌خوانیم :
شخصی روحانی، در یکی از شب های جمعه، پس از اتمام جلسه به خدمت کل احمد آقا رسید و به ایشان عرض کرد: دیشب وجود مقدس امیرالمومنین علیه السلام را در عالم خواب دیدم که با جلال و عظمتی مثال‌زدنی، جلوس کرده بودند؛ و رفعت و عطوفت چشمگیری از چهره ایشان نمایان بود. در آنجا شما را نیز دیدم که  روی زانوی مبارک حضرت، همانند پسر بچه های کوچک، نشسته بودید، در حالی که چشم از چشمان مولا بر نمی داشتید؛ و دائماً نگاهتان معطوف به ایشان بود. که از احمد آقا، تبسمی کرد و فرمود:
 «ان شاالله که همه ما نگاهمان به آن طرف باشد!»
و پس از لحظه ای تامل، باز فرمودند:
 «رفقا، قبله اهل دل، علی ولی است. اگر از قبله دل، که کعبه حقیقی و باطنی است روی برگردانیم، دینمان را به بالای بطلان کشانده ایم. ما تا زلف های مان را به زلف حضرت گره نزنیم، از وجودش نیز بهره خواهیم برد. ماهمه، هسته تلخیم. باید با هسته مولی پیوند بخوریم، تا شیرین شویم.»
و زهی سعادت کامل و رستگاری؛ که انسانی خاکی لایق می‌شود، تا بر روی زانوهای مبارک سرسلسله عشاق و طاووس عرش کبریایی بنشیند؛ و آنقدر شرافت و عزت پیدا می کند که جناب امیرالمومنین علیه السلام با آن نگاه ولی اللهی خویش، در وی نظر بیفکند.
اللهم ارزقنا
 گر به تو افتدم نظر، چهره به چهره، رو به رو شهر دهم غم تو را، نکته به نکته، مو به مو

برگرفته از صفحه 113 و 114 کتاب