مقتل از زبان منتقم

کتاب "مقتل از زبان منتقم" شرحی روایی- تاریخی بر زیارت ناحیه مقدسه به قلم محسن صبوری فیروز آبادی

بخش اول از این زیارت شریف، به عرض سلام و تحیت به پیشگاه انبیا الهی و اصحاب کسا علیهم السلام همراه با بیان ویژگی های والای ایشان اختصاص یافته است.
بخش دوم زیارت، فضایل سیدالشهدا علیه السلام و مصیبت های وارد شده بر ایشان مطرح شده است.
در بخش سوم که با عبارت «السلام علی الجسام العاریه» آغاز می‌شود، به محضر شهیدان مظلوم کربلا عرض سلام می کنیم.
در بخش چهارم، وجود مقدس امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف با عباراتی جان کاه، از اندوه و حسرت خویش در مصیبت بزرگ جد  غریبشان سخن می گویند.
بخش پنجم این  زیارت شریف که قسمت عظیمی از متن زیارتنامه را به خود اختصاص داده، به بیان ویژگی های والای سیدالشهدا می‌پردازد.
درس ششم زیارت ناحیه مقدسه، به توصیف مقتل عاشورا و صحنه‌های دلخراش به شهادت شهادت رسیدن سیدالشهدا علیه السلام و تاثیر این مصیبت بزرگ بر اهل زمین و آسمان می پردازد.
در بخش هفتم، شرح حال اسیران اهل بیت علیهم السلام و محنت های رسیده به ایشان در مسیر اسارت بیان شده است.
در بخش هشتم که خاتمه زیارت است، مانند بسیاری از زیارات دیگر، به استغفار دعا و نماز زیارت اختصاص یافته است.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

السلام علی الرضیع الصغیر
سلام بر طفل شیرخوار کوچک
 درباره کیفیت شهادت طفل شیرخوار امام حسین علیه السلام، دو گونه نقل وارد شده است. بنابر نقل اول (نقل مشهورتر) هنگامی که امام تنها شد و عزم میدان کرد، بر در خیمه آمد و آن طفل صغیر را طلب نمود تا با او وداع کند. همان لحظه تیر دشمن بر گلوی نازک آن نازدانه نشست.
اما بر اساس نقل دیگر، امام طفل خود را برای سیراب کردن جلوی لشکر برده بود که به شهادت رسید. البته با توجه به اینکه در برخی مقاتل، نام طفل را علی و در برخی دیگر عبدالله گفته‌اند، و همچنین با در نظر گرفتن فراوانی نقد درباره محل شهادت، بعید به نظر نمی رسد که اساساً دو فرزند امام حسین علیه السلام، هر کدام به گونه‌ای به شهادت رسیده باشند. شاهد دیگری که این احتمال را تقویت می‌کند، اینکه در منابع تاریخی که اولاد حضرت را برشمرده اند، هم از علی و هم از عبدالله نام برده شده است.
سید بن طاووس می نویسد: هنگامی که تیر حرمله به گلوی طفل اصابت کرد، حسین علیه السلام جگرگوشه  خود را به آغوش زینب علیهاالسلام سپرد و دست خویش را به زیر آن گلوی دزدیده شده برد. هنگامی که کف دست مبارکش از خون لبریز شد، آن را به سوی آسمان پاشید و فرمود : «هون علی ما نزل بی انه بعین الله»؛ آنچه باعث می‌شود که این مصیبت برای من قابل تحمل گردد، آن است که اینها همه را پروردگار عالم می بیند.»
امام باقر علیه السلام می فرماید : «فلم یسقط من ذلک الدم قطره الی الارض؛ از آن خون پاک، قطره ای به زمین باز نگشت».

برگرفته از صفحه 152 و 153 کتاب