اطلاعات بیشتر
کتاب " تحریر رساله الولایه شمس الوحی تبریزی دوره دو جلدی "به قلم استاد آیت الله جوادی آملی (دام ظله العالی)، با موضوع عرفان، در هشت فصل است که سه فصل آن در جلد اول و پنج فصل دیگر آن در جلد دوم این کتاب می باشد.
در بخشی از جلد اول این کتاب می خوانیم:
اشارات
ناهماهنگی مفاد مباحث مقام اول و دوم
یکم. در آغاز مقام دوم این فصل دانستیم که ذکر ادله نقلی ذیــل عنـوان )تتمه( باید برای تأیید همان مطلبی باشد که در مقام اول با برهان عقلی اثبات شده، لیکن آیات و روایات مقام دوم این فصل، گرچه بی ارتباط با مطلب مقام اول نیست ولی همۀ آنها آن مطلب و مدعای محوری را اثبات نمی کند. به عنوان نمونه نخستین دلیل و شاهد قرآنی مقام دوم آیه شریفه و ما هذه الحيوةُ الدُّنيا إِلَّا لَهْوٌ ولَعِبٌ وإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهَى الحَيَوانُ لَو كانوا يعلمون است که دنیا را بازیچه و لهو و لعب، و آخرت را حقیقت خوانده است.
این در حالی است که امور اعتباری مطرح شده در مقام اول با لهو و لعب مطرح شده در این آیه متفاوت است. لهو و لعب راهزن است، ولی امور اعتباری دو قسم اند: برخی از آنها به وحی تکیه دارند و راهگشا و طریق حقیقت اند و بخش دیگر به وحی تکیه ندارند، بلکه لهو و لعب و راهزن حقیقت اند.
آنچه در مقام اول ثابت شده معنای اول از امور اعتباری است، ولی مطلبی که با آیه مزبور بیان میشود معنای دوم امور اعتباری است و این دو معنا تفاوت اساسی و آشکاری دارند. اعتباریات شرعی راه گشا و طریق حقیقت اند، ولی لهو و لعب راهزن و مانع رسیدن به حقیقت است.
راه گشا و راه حقیقت بودن اعتباریات به این معناست که انسان با طریق قراردادن این امور اعتباری و محافظت و مراقبت بر آنها، به حقیقت و باطن این امور و ولایت میرسد و چنانچه اعتقاد یا اعتنا و همتی به آن حقیقت و باطن نداشته باشد با اینکه به مقام ولایت نمیرسد، اما با صرف عمـل بـه این امور اعتباری (واجبات و مستحبات دینی) به درجات ضعیف تر حقیقت (بهشت) میرسد و در قیامت آسوده و متنعم است.
بنابراین دلیل اول مقام دوم دو پیام دارد: یکی اینکه دنیا بازیچه است و دیگر اینکه ورای آن، آخرت و حقیقت است. بین این دو مفاد با مطلب محوری مقام اول تفاوت بسیاری است. مطلب مقام اول این بود که اعتبار صحیح راه رسیدن به حقیقت است.
برگرفته از صفحات 221 و 222 جلد اول کتاب
و در بخشی از جلد دوم این کتاب می خوانیم:
جایگاه علمی و سیره عملی گروه دنیاطلب
شرع مقدس معارفی را بیان کرده و هدفی را برای بشر ترسیم نموده و به راهیان این مقصد بشارت و به طاغیان و منحرفان از آن هشدار داده است، اما گروهی که جز به مسائل حسّی دنیایی معرفتی ندارند، تصور می کنند خدای سبحان نیز مانند پادشاهان دنیایی برخی امور را می پسندد و از برخی امور دیگر غضبناک می شود؛ پس به برخی امور دستور می دهد و از برخی دیگر نهی میکند و کسانی که دستورهای او را تمکین کردند؛ مانند پادشاهان به آنها پاداش هایی خوراکی و پوشاکی و زینتی و.... می دهد و کسانی را که با او مخالفت کردند، در زندانی تاریک با آتش میسوزاند؛ پس خداوند سبحان - العياذ بالله ـ مانند پادشاهان دنیا باغ و راغی دارد و زندان و سیاهچالی که هر دسته از مردم را به یکی از آن دو روانه میکند.
برگرفته از صفحه 293 کتاب
