او یک ملت بود

این کتاب در نظر دارد با تکیه بر خاطراتی کوتاه و پراکنده و ارائه مستنداتی چندو البته تصاویر متنوع و جذاب , یادکردی داشته باشد از آن اسوه مظلوم که هنوز هم نام و سیره عملی اش, خصوصا صبر ایوب نشانش در میان رجال و دولت مردان این سامان , مهجور و غریب است. حضرت امام خمینی رحمة اله علیه در شهادت ایشان فرمودند: « شما دیدید که صبح آن روزی که مرحوم آقای بهشتی و آن هخفتاد نفر مظلوم در آنجا ,آن طور به وضع فجیع شهید شدند, مردم فرق کردند ; یک دفعه تمام صحبت ها برگشت. آنهایی که فریاد میزدند همان هایی که بهشان تزریق کرده بودند که این آدم چطور و کذا و کذاست و آن طور برای ایشان شعار به ضد ایشان می دادند, یک دفعه شعارها برگشت و به نفع ایشان شد... شهادت آقای بهشتی و این هفتاد نفر مظلوم یک دفعه متحول کرد مردم را به این که کم کم بیدار شدند. الان بعضی از آن اشخاص که در آن وقت چیزهایی ـ مثلا ـ می گفتند برگشته اند و پشیمان شده اند و اظهار ندامت می کنندو توبه می کنند و مثل قضیه تائبین شده است الان ( 9 تیر 1360 )

برخی از عناوین عبارتند از:

این طلبه دبیر انگلیسی است

نباید از امام هزینه کنیم

ما برای دخالت نظامی آمریکا آماده ایم

رجوی برای نخست وزیری مناسب بود اگر...

برق خانه ات را بهشتی قطع کرده

داغ « یو . اس . آ » را نشان بده

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

تهران

جمعه ـ   1359/12/22

استاد و رهبر بزرگوار

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

سنگینی وظیفه فرزندتان را بر آن داشت که این نامه را به حضوزرتان بنویسد و حقایق را به عرض تان برساند.

دوگانگی موجود میان مدیران کشور, بیش از آنکه جنبه شخصی داشته باشد, به اختلاف دو بینش مربوط می شود . یک بینش معتقد و ملتزم به فقاهت و اجتهاد, اجتهادی که در عین زنده بودن و پویا بودن ,باید سخت ملتزم به وحی و تعهد در برابر کتاب و سنت باشد. بینش دیگر,در پی اندیشه ها و برداشت های بینابین , که نه به کلی از وحی بریده است و نه آنچنان که باید و شاید در برابرر ان متعهد و پایبند, و گفته ها و نوشته ها و کرده ها, بر این موضوع بینابین گواه.

بینش اول, در برابر بیگانگان و هجوم تبلیغاتی و سیاسی و اقتصادی به نظام , سخت به توکل بر خدا و اعتماد به نفس و تکیه بر توان اسلامی و پرهیز از گرفتار شدن در دام داوری ها یا دلسوزی های بیگانگان معتقد و ملتزم . بینش دیگر هرچند دلش همین را می خواهد و زبانش همین را می گوید و قلمش همین را می نویسد, اما چون همه مختصات لازم برای پیمودن این راه دشوار را ندارد, در عمل لرزان و لغزان. بینش اولا روی شرایطی در گزینش مسئولان تکیه می کند که جامعه را به سوی امامت متقین و گسترش این امامت بر همه سطوح راه می برد. بینش دیگر بیشتر روی شرایطی تکیه می کند که خود به خود راه را برای نفوذ بی مبالات ها در همه سطوح مدیریت امت اسلامی و حاکم شدن آنها بر سرنوشت انقلاب , هموار می سازد...

اگر این دو بینش در اداره جمهوری اسلامی ادامه یابد, نه کارهای جاری مردم سرو سامان پیدا می کند,نه مشکلات موجود دینی , فرهنگی ,  اخلاقیات اجتماعی و اقتصادی این مردم رنج دیده و محروم و ایثارگر با سرعت و قاطعیت کافی حل می شود و نه می توان برای آینده طرح های اصیل اسلامی ریخت و به مرحله عمل درآورد...

(کتاب  او یک ملت بود / صفحه 185 و 187 )