اطلاعات بیشتر
یادداشت تجلیل رهبر فرزانه انقلاب :
« این نمونه جالب و بی سابقه یی است از گزارش جنگ در ضمن داستان شیرین زندگی یکی از شخصیت های آن . آن را یکسره مطالعه کردم ( تا 84/6/7 ) زیبا و هنرمندانه نوشته شده است . با بسیاری از حوادث آن کاملا آشنایم . البته بسیاری دیگر از حوادث آن دوران و نیز مطالب بسیاری از آنچه مربوط به این شهید عزیز است نا گفته مانده است . و این طبیعی است.
البته برجستگی های شخصیت شهید صیاد شیرازی را در نوشته و کتاب به درستی نمی توان نشان داد : او حقا نمونه ای از یک ارتشی مومن و شجاع و فداکار بود ، رحمت خدا بر او .»
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
آن دو از تهران عازم اصفهان بودند برای گذراندن دوره عالی ، که در راه ماجرای هفده شهریور را شنیدند . باورش برایشان مشکل بود . وقتی به اصفهان رسیدند در تردید بودند بمانند و یا بروند . چگونه می توان در ارتشی ماند که به روی مردم مسلمان آتش می گشاید ؟
هنوز در تردید بین ماندن و رفتن بودند که دوره آغار شد . در جلسه نقشه خوانی استاد وقتی به کلاس آمد اول روی تخته بسم الله الرحمن الرحیم نوشت سپس لب هایش تکان خورد اما آنان چیزی نشنیدند.
آن گاه درس را شروع کرد و تا پایان هیچ سخنی خارج از درس نگفت .
کلاس که تمام شد یکی از آنان به دوستش گفت: « حسام ، بد جوری محبت این جناب سروان در دلم نشست . فکر می کنم می توان بهش اعتماد کرد و درباره وضعیتمان با او صحبت کرد!»
سروان سید حسام هاشمی ، نیز احساس دوستش سروان علی صادقی را گویا داشت . با این همه احتیاط کردند و در مراجعه به او چند روزی درنگ کردند . اما هر رزو که گذشت علاقه و اعتمادشان به استاد نقشه خوانی بیش تر شد، تا این که یک روز در سر راهش ایستادند و با یک سلام و علیک و به بهانه یک سوال علمی باب گفت و گو را باز کردند . همان طور که دلشان گواهی می داد او را مردی بسیار با صفا و دوست داشتنی یافتند و همین صمیمیت او به آنان جرات داده که می توانند حرف دلشان را با او در میان بگذارند....
کتاب در کمین گل سرخ / صفحه ی 84
