اطلاعات بیشتر
عملیات کربلای 4شروع شده.خانوم باغ شاهی هر دو بچه اش درمنطقه هستند،جواد وحسین.قبلا فقط حسین می رفت ومی آمد.از وقتی که جواد 16سالش شده دو تایی باهم می روندمنطقه. مدام کنار تلفن می نشیند.من هم برای اینکه بیشتر بهش سر بزنم هیچ جا نمی روم.یک ماه است عملیات کربلای 5شروع شده.رادیو مرتب مارش حمله می زند.توی کوچه مان هر روز یک خانه چراغانی است.پسر وداماد من جبهه اند ولی من بیش ترنگران خانوم باغ شاهی ام.اواخر دی حسین آمد.مادرش به من گفت از بابت حسین خیالش راحت شده.حالا فقط نگران جوادام.پسر هام در جبهه پهلوی هم نبوده اند.برای همین حسین ازجواد خبری نداره.قلبم لرزید.نگرانش شدم.غیر ممکن است حسین از جواد بی خبر باشد.رفتم سراغ حسین.گفتم حسین آقا راستش رو بگوسر جواد چه آمده؟گفت چند روزود جنازه اش گم شده بود،امروز صبح آوردندش.گفتم پس چرا مادرت نمی گی؟گفت می خواهم یک شب دیگه باامید بخوابد.برگشتم پیش خانوم باغ شاهی.به زور خودم راکنترل کردم.برایش قران خواندم.ببش تر آیه هایی را می خواندم که از رنج وصبر پیامبران می گفت.وسط یکی از آیه ها دست هاش را به طرف آسمان بند کرد وگفت الهی شکر.
گفتند تو که مادر شهیدی برو به زن برادرت بگوبچه ش شهید شده.گریه می کردم.نمی دانستم چه بگویم.رفتم خانه برادرم ،دیدم زن برادرم لباس میشوید.گریه م گرفت.گفت گریه نکن خواهر.بچه م مسافره.ازپسرهام،همین یکی مانده بود.این هم تنش پراز ترکش بود.سی وپنچ شش بار عملیات کرده بود.با عصا راه می رفت.آرزوی دامادی این ها مانده بود به دلم.بهش گفتم لااقل تو زن گیر.گفت می خواهم پیشت بمانم هم دمت باشم.گفتم هم دم نمی خواهم اگه می خوای من وخوش حال کنی زود تر زن بگیر.بهانه می آورد که دکتر ها می گویندچون داروهای خاص می خوری عمرت کوتاه است.گفتم عمر دست خداست.(بر گرفته از کتاب نگاه پرباران/صفحه ی 104)
