اطلاعات بیشتر
آری،شاهرخ را به راستی می توان مصداقی کامل برای این آیه ی قرآن معرفی کرد؛زیرا او مدتی را در جهالت سپری کرد.اما خدا خواست که او برگردد.داستان زندگی او،ماجرای حر در کربلا را تداعی می کند.بسیاری از مورخان برای حر گذشته زیبایی ترسیم نمی کنند.اما کشتی نجات آقا اباعبدالله علیه السلام او را از ورطه ی ظلمات نجات داد و برای همیشه تاریخ نام او را زنده کرد.تاریخ نهضت اسلامی ما نیز بسیاری از این آزادمردان را به خود دیده است.طیب یکی از دلیرمردانی است که با پیروی از راه نورانی سیدالشهدا علیه السلام فدایی راه امام راحل شد و الگوی عملی بسیاری از آزاد مردان روزگار ما گردید.
دربخشی از متن کتاب میخوانیم:
زندگی شاهرخ در غفلت و گمراهی ادامه داشت.تا اینکه دعاهای مادر پیرش اثر کرد.مسیحا نفسی آمد و از انفاس خوش او مسیر زندگی شاهرخ تغییر کرد.بهمن 1357 بود.شب و روز می گفت:فقط امام،فقط امام خمینی (ره).وقتی در تلویزیون صحبت های حضرت امام پخش می شد،با احترام می نشست.اشک می ریخت و با دل و جان گوش می کرد.می گفت:عظمت را اگر خدا بدهد،می شود خمینی.با یک عبا و عمامه آمد.اما عظمت پوشالی شاه را از بین برد.همیشه می گفت:هرچه امام بگوید همان است.حرف امام برای او فصل الخطاب بود.برلی همین روی سینه اش خالکوبی کرده بود که:فدایت شوم خمینی
ولایت فقیه را به زبان عامیانه برای رفقایش توضیح می داد.از همان دوستان قبل از انقلاب،یارانی برای انقلاب پرورش داد.وقتی حضرت امام فرمود:به یاری پاسداران در کردستان بروید.دیگر سر از پا نمی شناخت.حماسه های او را در سنندج،سقز،شاه نشین و بعدها در گنبد و لاهیجان و خوزستان و ... هنوز در خاطره ها باقی است.
شاهرخ از جمله کسانی است که پیر جماران در رسایشان فرمود:اینان ره صدساله را یک شبه طی کردند.من دست و بازوی شما پیشگامان رهایی را می بوسم و از خداوند می خواهم مرا با بسیجیانم محشور گرداند.
وقتی از گذشته ی زندگی خودش حرف می زد،داستان حر را بازگو می کرد.خودش را حر نهضت امام می دانست.می کفت:حر قبل از همه به میدان کربلا رفت و به شهادت رسید،من هم باید جزء اولین ها باشم.
برگرفته از صفحه 10 کتاب
مشخصات
