اطلاعات بیشتر
از آنجا که زندگی فقیهان راستین اسلام و نگبانان شریعت غراء مخصوصا اگر از کمالات معنوی و توحیدی برخوردار باشند و به قله های معرفت الله و معرفت اهلبیت علیهم السلام دست یافته باشند بهترین الگوی اخلاقی, عرفانی, تربیتی و سازندگی در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان به شمار می آید, مطرح ساختن زندگی, سیره و خاطرات آنان یکی از شیوه های مطلوب و دلپسند اخلاقی, عرفانی و تربیتی می باشد که آثار و برکات فراوانی دارد. یکی از مصادیق چنین فقیهانی حضرت آیت الله مبشر کاشانی هستند که در گسترش عرفان و فقه اهلبیت علیهم السلام تلاش فراوانی کرده اند. در این نوشتار به گوشه ای از زوایای زندگی عرفانی پرفروغ معظم له و معارف توحیدی و عرفانی ایشان پرداخته شده است.
این کتاب در 3 بخش تنظیم شده است
بخش اول زندگینامه
بخش دوم خاطرات عرفانی
بخش سوم مصاحبات عرفانی, سلوک علمی و عملی, حالات توحیدی و عرفانی
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
حضرت آیت الله العظمی مبشر کاشانی در سال 1330 هجری شمسی در دارالمومنین کاشان دیده به جهان گشودند.ایشان همزمان با تحصیل در رشته ریاضی به فراگیری دروس مقدماتی حوزه پرداختند و در 1348 هجری شمسی جهت ادامه تحصیلات حوزوی به شهر علم و فقاهت قم هجرت نمودند و با توجه به هوش سرشار و نبوغ خاصی که داشتند پس از اتمام دروس سطح ( مقدماتی, متوسطه و عالیه) با حضور در جلسات درس خارج فقه و اصول علمای اعلام و آیات عظام و با عنایت الهی در سی و پنج سالگی به درجه اجتهاد نائل آمدند.
معظم له حدود سی سال با عالم و عارف بزرگوار آیت الله العظمی بهاءالدینی و حدود بیست و پنج سال با حاج آقا فخر تهرانی در ارتباط بسیار نزدیک بوده و در سال هایی که مرحوم جعفر آقا مجتهدی در قم سکونت داشتند با ایشان نیز در ارتباط بودند. معظم له از زمانی که وارد حوزه علمیه قم شدند با آیت الله العظمی بهجت آشنا شدند. حضرت آتیت الله مشر با حضرت آیت الله کشمیریدر اوائل انقلاب آشنا گردیدندو این آشنایی و ارتباط تا حدود بیست سال ادامه یافت.
( کتاب شرح بی نهایت/ صفحه 32 و 36 )
