اطلاعات بیشتر
وقتی در مریوان بودیم، برای انجام امور نظافت، نوبت بندی کرده بودیم و هر روز، یک نفر وظیفه نظافت را به عهده داشت. روز های چهارشنبه هر هفته نوبت حاج احمد بود،او با وجود مسئولیت سنگین فرماندهی، در هر حالت و موقعیتی، سخت مقید بود که نوبت انجام مسئولیت نظافت را رعایت کند. هیچ کاری، هر چقدر هم که مهم بود، مانع حضور سر وقت او برای نظافت نمی شد. سفره می انداخت و جمع می کرد. غذای و چای آماده و تقسیم می کرد. خیلی تمیز ظرف ها را می شست. سنگر، محوطه و حتی دستشویی و توالت ها را به دقت نظافت و ضد عفونی می کرد. شاید بعضی ها چنین اعمالی را برای یک فرمانده شاخص نظامی جایز نمی دانستند، اما حاج احمد منطق دیگری داشت. او می گفت:((فرمانده کسیه که توی خط مقدم، برادر بزرگ تره و در سایه مواقع ، کمترین و کوچک ترین برادر بچه رزمنده هاست.)) حاج احمد با این رفتار خود بر قلب های بچه ها حکومت می کرد.
برگرفته از صفحه 19
