اطلاعات بیشتر
چندین بار قصد ترور میثم را داشتند که ناکام ماند، یعنی خدا خواست که او بماند و رزمندگان اسلام را آموزش بدهد. شجاعت میثم و نحوه آموزش او زبانزد همه کسانی بود که مدتی در کنارش بودند.
سال 1363 سال خاصی برای ما بود. میثم مرتب در برنامه های آموزشی شرکت داشت. تهدیدات او کمتر شده بود برای همین به منزل پدرش برگشتیم.
هر وقت از راه میرسید اینقدر خسته بود که همان جلوی درب اتاق دراز می کشید.
خودم سریع جلو می آمدم و پوتینها و جوراب هایش را در می آوردم.
افتخار می‌کردند که هر کاری بتوانم برایش انجام دهم. این اواخر معده اش حساس شده بود. برای همین سریع غذا را آماده میکردم.
کمتر حرف میزد و بیشتر کتاب می خواند. غیرمستقیم من را هم به مطالعه می کشاند. خوب به یاد دارم که یک بار رفت و خربزه خرید. میثم خیلی خربزه دوست داشت.
سینی و چاقو برداشت و نشست روبروی آشپزخانه و همینطور که حرف میزد خربزه را باریک باریک قارچ کرد و مشغول خوردن شد.
همین طور که نگاهش میکردم دیدم همه خربزه را خورد.
داشت آخرین گاز را به خربزه میزد که گفتم: «میثم، پس من چی؟»
انگار که تازه متوجه شده باشد که یک نگاه به سینی کرد و یک نگاه به من و هر دو زدیم زیر خنده.
می خواست بره خربزه بگیره که گفتم : «من اصلاً خربزه دوست ندارم. ولی اینقدر ملچ ملوچ کردی هوس کردم.»
برگرفته از صفحه 84 الی 85 کتاب
