اطلاعات بیشتر
کتاب "راز رضوان" زندگینامه و خاطرات سردار مقاومت شهید عماد مغنیه (حاج رضوان)
در بخشی از کتاب می خوانیم:
اشغال جنوب لبنان
اولین سابقه تجاوز اسرائیل به لبنان به عملیات «لیتانی» به سال 1357 باز می گردد. در آن زمان بیست و پنج هزار سرباز اسرائیلی تا دندان مسلح به خاک لبنان یورش برده و پایگاههای فلسطینی در لبنان را تخریب کردند. سازمان ملل با تصویب قطعنامه 425 از اسرائیل خواست هر چه زودتر خاک لبنان را تخلیه کند و نیروی پاسدار صلح را در لبنان مستقر کرد.
در خرداد ماه 1361 ارتش رژیم صهیونیستی تهاجم گسترده ای را از زمین ،هوا، دریا به لبنان آغاز کرد و به سرعت و بدون برخورد با مقاومت چندانی تا دروازه های بیروت پیشروی کرد دومین پایتخت یک کشور عربی را (پس از بیت المقدس) به محاصره خود در آورد.
رژیم صهیونیستی این تهاجم را به بهانه اخراج رزمندگان فلسطینی از لبنان آغاز کرد. اما هدف اصلی این رژیم، روی کار آوردن یک رئیس جمهور مسیحی طرفدار اسرائیل در لبنان و کاستن از قدرت نظامی و سیاسی سوریه در صحنه آن کشور بود. ارتش این رژیم سه روز بعد از آغاز حمله به دروازه های بیروت رسید! عقب نشینی سریع گروه های مقاومت فلسطینی شبه نظامیان و نیروهای جنبش امل؛ باعث شد که گروه های اندک و کوچک اسلام گرا نتوانند در جنوب لبنان با ارتش متجاوز رژیم صهیونیستی مقابله کنند. اولین قیام مردمی علیه اشغال گران به رهبری «شیخ راغب حرب» اتفاق افتاد و نتیجه آن فراگیر شدن قیام مردمی در جنوب لبنان از طریق مساجد و حسینیه ها بود. آن زمان حزب الله و چنین تشکیلاتی وجود نداشت. رژیم صهیونیستی به «یاسر عرفات» و رزمندگان فلسطینی برای خروج از لبنان، چند ماه فرصت داد. شروع حرکت حزب الله هم زمان با این فرصت بود. در این شرایط، حزب الله فعالیت خود را از عملیات محدود در داخل روستاهای جنوب لبنان آغاز کرد و سپس به عملیات گسترده پرداخت که مهمترین عملیات نظامی حزب الله در این مقطع، نابود کردن مقر فرماندار نظامی ارتش اسرائیل در شهر صور لبنان بود. اما آغاز فعالیت نیروهای مقاومت، با دفاع جدی عده ای جوان مذهبی با سلاح سبک و با شعار الله اکبر در برابر اشغالگران صهیونیست در منطقه «خلده» که مدخل ورودی در جنوب بیروت بود شروع شد.
آن ها راه را برای ورود صهیونیست ها به این منطقه بستند. جوانان خلده توانستند ضمن وارد آوردن تلفات سنگین به ارتش متجاوز اسرائیل، تعدادی از سربازان آن را کشته و چندین دستگاه تانک و نفربر متجاوزان را به تصرف خود در آوردند. مقاومت در «بیروت» و «حومه جنوبی» آن که عمدتاً شیعه نشین است برای مدت 42 روز ادامه پیدا کرد.
در خلال آن رزمندگان لبنانی تجارب زیادی را در خصوص شیوه جنگیدن با یک ارتش کلاسیک و سازماندهی نیروهای مقاومت به دست آوردند. جنگ در بیروت با هجوم وحشیانه و گسترده هوایی دریایی و زمینی اسرائیل به بیروت غربی پایان یافت. اما حومه جنوبی بیروت تنها منطقه ای بود که ارتش متجاوز اسرائیل نتوانست وارد آن شوند!
حومه جنوبی بیروت یا همان «ضاحیه» که سرزمین حزب الله است، دومین نقطه در گیری رزمندگان مقاومت با ارتش اسرائیل بعد از منطقه «خلده» بود و باعث شد، این گروه ها بتوانند محلی امن برای حفظ اسلحه و نیروهای خود داشته باشند.
نهضت مقاومت ضد اسرائیلی، به تدریج با توان و پتانسیلی مضاعف به صورت سازمان یافته تر و منسجم تر در عرصه مبارزه ضد اشغال گری در لبنان ظاهر شد.
برگرفته از صفحه 34 الی 35 کتاب
