زندان الرشید

 این کتاب مشتمل بر خاطرات سردار علی‌اصغر گرجی‌زاده؛ رییس ستاد قرارگاه سپاه ششم و از همرزمان سردار شهید علی هاشمی دوران از دوران جنگ و اسارت است. شروع خاطرات این کتاب همزمان با سقوط قرارگاه سپاه ششم است که با محوریت حوادث زندان الرشید ادامه می‌یابد و همزمان با روز آزادی سردار گرجی‌زاده به پایان می‌رسد .هم چنین، مخاطب از دل خاطراتی که راوی در درون خود مرور می‌کند، با تولد و حیات گذشته او آشنا می‌شود.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

محمد حالت غش پیدا کرد و کنار نگهبان روی زمین افتاد. نگهبان که انتظار این حادثه را نداشت، تا محمد افتاد صدا زد: «رستم، اکبر، بیایید. محمد از حال رفت.» از این موقعیت استفاده کردم و چوبی را که می خواستم، برداشتم و زیر لباسم پنهان کردم و به اتاق رفتم. بچه ها ده دقیقه کنار محمد بودند تا به اصطلاح حالش خوب شد. وقتی بچه ها به اتاق برگشتند، محمد گفت : «مزد این هنرپیشگی ام را چه کسی می‌دهد؟» چوب را به بچه‌ها نشان دادم و گفتم: «باید کمی طناب پیدا کنیم. می‌توانیم با الیاف پتوهایمان طناب نسبتاً محکمی درست کنیم.» دست به کار شدیم و توانستیم از یک قسمت از پتوی اتاق یک طناب دو سه متری درست کنیم. کارهایمان را که تمام کردیم گفتیم: «حالا نوبت اصل قضیه است.»
رستم گفت: «علی تو را به خدا حواست را جمع کن تا هم خودت را به کشتن ندهی هم ما را.»
مگر چه شده؟ دارم فقط امتحان می کنم. خطری که ندارد!
_آخر همین امتحان هم می تواند سرما را به باد بدهد.
_به دلت بد راه نده! انشالله اتفاقی نمی‌افتد.
میله های پنجره تو پر و خیلی محکم به هم چسبیده بودند. با طناب و چوب عملیات را شروع کردیم و بعد از یک ساعت تلاش موفق شدیم فاصله میله ها را زیاد کنیم؛ در حدی که راحت سرمان از میان آنها رد می شد.
اکبر که انگار ترسیده بود گفت: «راستی علی آقا، اگر وضع برای فرار مهیا بشود، فرار می کنی؟ می دانی پشت این دیوار چیست و چه کسانی هستند؟ باور کن در همان دقیقه اول همه ما را دستگیر می کنند.»
_حالا چرا اینقدر آیه یأس میخوانی؟ هنوز که خبری نشده.
_آخر برادر جان، گیرم میله ها را هم کندی، آن ورقه ای که جلوی پنجره جوش داده شده را چه می کنی؟
برگرفته از صفحه 620 و 621 کتاب